Η ανάπτυξη του διαδικτύου μας έχει προσφέρει απεριόριστη πρόσβαση στη γνώση, έχει επεκτείνει τους ορίζοντες μας και μας έχει φέρει σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και διαφορετικούς τρόπους ζωής. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το διαδίκτυο κρύβει πολλούς κινδύνους. Τα παιδιά και οι έφηβοι πέφτουν συχνά θύματα διάφορων επιτηδείων που προσπαθούν να τους εκμεταλλευτούν.
Ο χειμώνας είναι ομολογουμένως ο «εφιάλτης» των γονέων, αφού τα παιδιά είναι ευάλωτα σε ιώσεις, αλλά και στην εποχική γρίπη. Σας δίνουμε δέκα απλές συμβουλές που μπορούμε να εφαρμόσουμε σε καθημερινή βάση, ώστε τα παιδιά να χαίρουν άκρας υγείας.
1. Φροντίζουμε το παιδί μας να έχει μία ισορροπημένη διατροφή με ποικιλία τροφίμων, έχοντας υπόψη ότι την κύρια ευθύνη για τη διαθεσιμότητα των τροφίμων στο σπίτι την έχουμε οι ίδιοι.
2. Ενισχύουμε τη σωματική δραστηριότητα του παιδιού στην καθημερινότητά του, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία για κίνηση, και συμμετέχοντας παρέα με το παιδί σε αυτές.
3. Παροτρύνουμε τα παιδιά να συμμετέχουν και σε οργανωμένη άσκηση. Τα ομαδικά αθλήματα, είναι ο καλύτερος τρόπος να αγαπήσουν τον αθλητισμό και να παράλληλα να ενισχύσουν την κοινωνικοποίηση τους.
4. Ελέγχουμε τον χρόνο που αφιερώνουν τα παιδιά σε «καθιστικές» δραστηριότητες, όπως τηλεόραση, ηλεκτρονικός υπολογιστής, βιντεοπαιχνίδια, ιδίως όταν αυτές είναι πριν τον ύπνο, καθώς μπορεί να επηρεάσουν τόσο την ποιότητα όσο και τη διάρκειά του.
5. Προσφέρουμε θρεπτικά σνακ, ανάμεσα στα γεύματα, όπως ξηρούς καρπούς, φρέσκα και αποξηραμένα φρούτα, παστέλι.
6. Μαγειρεύουμε 2 – 3 φορές την εβδομάδα ψάρι, προσπαθώντας τουλάχιστον τη μία να είναι από τα «λιπαρά» ψάρια (π.χ. γαύρος, σαρδέλα, σκουμπρί).
7. Υπενθυμίζουμε στα παιδιά τους βασικούς κανόνες υγιεινής, προκειμένου να περιορίσουμε την εξάπλωση των μικροβίων.
8. Αποφεύγουμε να στείλουμε τα παιδιά στο σχολείο όταν δεν αισθάνονται καλά και αερίζουμε συχνά τους χώρους στους οποίους βρισκόμαστε για πολύ ώρα.
9. Δεν κάνουμε τα παιδιά μας παθητικούς καπνιστές! Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών τα καθιστά πολύ πιο ευάλωτα σε λοιμώξεις του αναπνευστικού και άλλες βλαβερές συνέπειες του παθητικού καπνίσματος.
10. Και μια διατροφική πρακτική σημαντική για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού, πριν ακόμα ξεκινήσουν τα παιδιά να τρώνε μόνα τους: επιλέγουμε για τα βρέφη τον θηλασμό, έναντι του τεχνητού γάλακτος!
Τα Χριστούγεννα, μια τόσο όμορφη και λαμπερή γιορτή, που θα μπορούσε κανείς να πει πως την περιμένουμε με μεγάλη προσμονή όλο τον χρόνο.
Μια γιορτή πλούσια από χαμόγελα, αφιερωμένη στα παιδιά. Τα συναισθήματά μας είναι πολλά και γεμάτα χαρά, ενθουσιασμό, γέλιο, ανυπομονησία αλλά πολλές φορές ακόμη και θλίψη, ανησυχία και μελαγχολία.
Είναι φυσικό να βιώνουμε ανάμεικτα συναισθήματα μιας και όλα γύρω μας είναι τόσο συναισθηματικά φορτισμένα, και μας καλούν και εμάς να ανταποκριθούμε σε αυτή την έντονη «ευτυχία» των ημερών, δημιουργώντας μας μια ανησυχία για να το επιτύχουμε.
Τα παιδιά όμως τι ρόλο παίζουν σ’ αυτό;
Τα Χριστούγεννα και η μαγεία τους, είναι αφιερωμένα στα παιδιά. Ανεξάρτητα από το πως θα γιορτάσει ο καθένας τις γιορτές, εάν θα βρεθεί όλη η οικογένεια μαζί ή όχι, τα παιδιά έχουν την τιμητική τους. Η προσοχή είναι στραμμένη πάνω τους με στόχο την ευχαρίστησή τους. Οι συγγενείς που μας επισκέπτονται αυτές τις ημέρες, θέλουν να ευχαριστήσουν τα παιδιά με πρωταγωνιστές τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τους νονούς και τους φίλους.
Πως αισθάνονται, άραγε, τα ίδια τα παιδιά;
Τα παιδιά με τη σειρά τους γεμάτα χαρά και ενθουσιασμό απολαμβάνουν τις ημέρες ξεγνοιασιάς ανυπομονώντας να έχουν όλη την προσοχή των αγαπημένων τους πάνω τους. Πλημμυρίζουν με συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού και ευτυχίας και κάνουν σχέδια για αυτές τις λαμπερές ημέρες. Αντιλαμβάνονται την προσπάθεια όλων να τα ευχαριστήσουν και έτσι νιώθουν ότι είναι σημαντικά.
Τι περιμένουν, όμως, πραγματικά τα παιδιά αυτές τις ημέρες;
Αυτές οι ημέρες είναι γεμάτες χαρά και ενθουσιασμό, καθημερινές σκέψεις και ιδέες για διασκέδαση. Τα παιδιά, βλέπουν πολλά αγαπημένα τους πρόσωπα που δεν έχουν την ευκαιρία να τα συναντήσουν συχνά και περνάνε χρόνο μαζί με συγγενείς και φίλους και μην έχοντας το αυστηρό πρόγραμμα της καθημερινότητας, διασκεδάζουν με ανεμελιά.
Όλοι όσοι μας επισκέπτονται φορτωμένοι δώρα και χαμόγελα, κρατώντας τις χρωματιστές σακούλες, με λιχουδιές και με μια ανοιχτή αγκαλιά για τα παιδιά δείχνουν την αγάπη τους με έναν μοναδικό τρόπο. Όμως, αυτό που πραγματικά κάνει τα παιδιά να γεμίζουν χαμόγελα ευτυχίας είναι οι στιγμές. Οι στιγμές με τους δικούς τους ανθρώπους, που τους δείχνουν την αγάπη τους, που τα προσέχουν, που τους δίνουν μεγάλη σημασία και που εκφράζουν το ενδιαφέρον τους για αυτά. Ακόμη και τα δώρα αποκτούν άλλη σημασία γιατί είναι από τους ανθρώπους που τα αγαπούν.
Αυτό όμως που έχουν περισσότερο ανάγκη τα παιδιά είστε εσείς, οι γονείς τους που τους λείπετε όλη τη χρονιά. Αυτά τα Χριστούγεννα δώστε περισσότερη σημασία στις στιγμές σας μαζί με τα παιδιά, στα χαμόγελα, στα παιχνίδια που θα μοιραστείτε, και στο χρόνο που θα τους αφιερώσετε.
Αυτό θέλουν από εσάς, αυτές τις όμορφες στιγμές, που τα κάνουν να νιώθουν ξεχωριστά και μοναδικά. Μέσα σε αυτές τις εμπειρίες, κρύβονται όλα τα όμορφα συναισθήματα των ημερών.
Τα φετινά Χριστούγεννα μοιραστείτε όσο πιο πολλές όμορφες στιγμές με τα παιδιά σας και χαρίστε τους χαμόγελα και ευτυχία!
Το σύνδρομο DiGeorge είναι μια χρωμοσωμική ανωμαλία που προκαλείται από τη διαγραφή ενός τμήματος του χρωμοσώματος 22 και παρουσιάζει διαταραχές σε διάφορα όργανα.
Ας δούμε, πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά μας να τα πάνε καλύτερα στα μαθήματα του σχολείου και τι θα ήθελαν οι δάσκαλοί τους να γνωρίζουμε:
Προσπαθήστε το διάβασμα του παιδιού να γίνεται… στον αυτόματο πιλότο. Εφαρμόστε ένα πρόγραμμα που θα γνωρίζουν τα παιδιά και θα ακολουθείτε – αν είναι δυνατόν – καθημερινά. Η Ann Dolin, συνταξιούχος δασκάλα και πρόεδρος του Συνδέσμου Δασκάλων στην Αμερική, προτείνει τα μικρότερα παιδιά να ξεκινούν διάβασμα αμέσως μετά το σχολείο ή μετά από ένα μισάωρο ξεκούρασης από την επιστροφή τους. Τα μεγαλύτερα παιδιά, που ξεκινούν το διάβασμα αργότερα, θα ήταν προτιμότερο να κάνουν μια λίστα με τις υποχρεώσεις και το διάβασμά τους για να προγραμματίσουν το απόγευμά τους σωστά. «Ένα τέτοιο πρόγραμμα τους δίνει οπτική επαφή με τις υποχρεώσεις τους και τα βοηθά να παραμένουν οργανωμένα», δηλώνει συγκεκριμένα.
Μην τσεκάρετε τις εργασίες για την ποιότητά τους. Όταν ελέγχετε αν τα παιδιά σας έχουν κάνει τις εργασίες τους, αφήστε τα όποια ορθογραφικά, συντακτικά ή άλλα λάθη ανακαλύψετε για τη δασκάλα. Η δουλειά σας δεν είναι να πείτε στο παιδί τι θα έπρεπε να κάνει. «Αν το παιδί έχει γράψει μία παράγραφο μην τσεκάρετε την γραμματική ή την ορθογραφία, αφήστε τη δασκάλα να το κάνει. Διαφορετικά, θα δημιουργηθεί ένταση με το παιδί όταν αρχίσετε να συζητάτε για το ποιο “είναι το σωστό και το τι πρέπει να κάνει”. Επιπλέον, υπάρχει πιθανότητα να μπερδεύεται το παιδί, αφού στο σχολείο ο τρόπος που μαθαίνει είναι διαφορετικός από τον δικό σας», είπε η Dolin.
Αν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή δεν νιώθει σίγουρο για τις εργασίες του, επικοινωνήστε με το δάσκαλο ή τη δασκάλα του όσο πιο σύντομα γίνεται. «Όταν ήμουν δασκάλα, οι γονείς δεν επικοινωνούσαν μαζί μου αμέσως. Βρείτε το δάσκαλο νωρίς. Στείλτε ένα e-mail ή τηλεφωνήστε και μιλήστε για ό,τι σας απασχολεί. Έτσι θα βρίσκεστε όλοι στην ίδια σελίδα και δεν θα υπάρχουν κενά, κυρίως στο παιδί», προτείνει η πρώην δασκάλα, «ενώ θα γνωρίσετε τον τρόπο που δουλεύει η δασκάλα στην τάξη και θα μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί σας καλύτερα».
Κάθε παιδί έχει διαφορετικό τρόπο στο να μαθαίνει. Αν το παιδί σας προτιμά να διαβάζει στην κουζίνα αφήστε το. Αν είναι πιο παραγωγικό όταν διαβάζει στο γραφείο του με μουσική, τότε και πάλι αφήστε το. «Δώστε στο παιδί την ευκαιρία να ανακαλύψει τι πραγματικά του ταιριάζει. Συνήθως, λέω στα παιδιά να γίνουν "ερευνητές" και να βρουν σε ποιο σημείο του χώρου συγκεντρώνονται καλύτερα και είναι πιο παραγωγικοί», προτείνει η εκπαιδευτικός, Ann Dolin.
Όταν το παιδί αντιμετωπίζει μια δυσκολία σε κάποια εργασία ή μαθηματικό πρόβλημα αντισταθείτε στην ανάγκη σας να του δείξετε την λύση ή έναν συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς. Για να το βοηθήσετε ρωτήστε το αν υπάρχει κάποιο παρόμοιο πρόβλημα στο βιβλίο του, αν έλυσαν κάτι αντίστοιχο στην τάξη και αν έχει κρατήσει κάποια σημείωση πάνω σε αυτό. Ενθαρρύνοντας το παιδί να γυρίσει πίσω στις σημειώσεις και το βιβλίο του, το βοηθάτε να μάθει να δουλεύει ανεξάρτητα από εσάς και να λύνει τις ασκήσεις μόνο του.
Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα. «Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη.
Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».
Δεν έχουν όμως πειστεί όλοι ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δε διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δε συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι.
Ας δούμε γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμη πνευματική «τροφή» για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά:
Τα παραμύθια δείχνουν στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα: Μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν από τους πρωταγωνιστές μίας ιστορίας. Όπως συμβαίνει με μία διδακτική θεατρική παράσταση ή ένα καλό βιβλίο, έτσι ακριβώς τα παιδιά διδάσκονται από ένα κλασικό παραμύθι. Αυτές οι ιστορίες που συμβαίνουν «μια φορά κι έναν καιρό», βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να δουν ότι με τη φαντασία, το θάρρος και την υπομονή λύνονται τα προβλήματα. Όπως ακριβώς έγινε και με την «Ωραία Κοιμωμένη».
Τα παιδιά νικούν το φόβο: «Τα παραμύθια δε λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ήδη γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να ηττηθούν», είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K. Chesterton. Ο διάσημος συγγραφέας και παιδοψυχολόγος, Bruno Bettelheim, πίστευε ότι τα παραμύθια είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών, επειδή οι βασικοί χαρακτήρες–που είναι και οι ίδιοι παιδιά πολλές φορές–επιδεικνύουν θάρρος και νικούν σε έναν κόσμο γιγάντων και εχθρικών ενηλίκων.
Τα παραμύθια προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ζωής: Μέσα από τα παραμύθια, τα παιδιά συναντούν προκλήσεις με τις οποίες παλεύουν και οι ενήλικες: την προδοσία, τις ίντριγκες, τους τσακωμούς και τη ζήλια. Είναι οι άσχημες πλευρές της ζωής, που δε λείπουν από τους παραδοσιακούς μύθους και τα παραμύθια. «Τα παραμύθια επεξεργάζονται τόσες πολλές φοβίες, όχι μόνο προσωπικές, αλλά όλης της κοινωνίας, αλλά το κάνουν με έναν τρόπο ασφαλή, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν…μια φορά κι έναν καιρό», εξηγεί η Μαρία Τατάρ, καθηγήτρια στο Harvard College.
Δίνουν ευκαιρία για διάλογο: Τέτοιες ιστορίες «ελεγχόμενου φόβου» δίνουν μία θαυμάσια ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους τις πιο βαθιές τους ανησυχίες και ανασφάλειες από τον πραγματικό κόσμο. Οι φανταστικοί χαρακτήρες συνεισφέρουν θετικά στο διάλογο. Δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με μία ταινία, ούτε καν με το θέατρο.
Τα παραμύθια μιλούν μία παγκόσμια γλώσσα: «Γνωρίζουμε τα παραμύθια ως παιδιά, είτε μέσω της αφήγησης, είτε ακόμη και μέσω της παντομίμας. Ζούμε με αυτά, αναπνέουμε με αυτά, ξέρουμε το τέλος τους», γράφει ο Neil Gaiman. Ορισμένα παραμύθια, όπως η Σταχτοπούτα, υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες, αν και με μικρές διαφορετικές πινελιές σε κάθε χώρα. Όλες οι διαφορετικές εκδοχές όμως, μοιράζονται κάτι κοινό: μία σαγηνευτική ιστορία για την ανάγκη να νικήσει το καλό.
Τα παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά τα βασικά στοιχεία ενός διηγήματος, μίας ιστορίας:Τους διδάσκουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ότι οι ιστορίες μπορεί να εξελίσσονται σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη χώρα και σε άλλο χρόνο. Ότι οι πρωταγωνιστές έχουν διαφορετικά γνωρίσματα και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εάν το παιδί κατανοήσει αυτές τις διαφορές από πολύ μικρή ηλικία, τότε ενισχύεται η ικανότητά του να κατανοεί τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος και να προβλέπει το επόμενο βήμα.
Τα παραμύθια αναπτύσσουν την παιδική φαντασία: «Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη. Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε τη φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε έναν κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Τα παραμύθια προσφέρουν ηθικά διδάγματα: Τα παραμύθια θέτουν το ηθικό πρόβλημα της συνύπαρξης του καλού και του κακού (που συμβολίζουν συνήθως οι δράκοι, οι γίγαντες και οι μάγισσες). Συνήθως το καλό υπερισχύει και ο κακός χάνει. Μέσω της ταύτισης με τον ήρωα, το παιδί παίρνει το ηθικό δίδαγμα.
Με τον όρο ΔΥΣΛΕΞΙΑ αναφερόμαστε σε μία μορφή μαθησιακής δυσκολίας του ατόμου, κατά την οποία εμφανίζει δυσκολίες
α) στην ακουστική σύλληψη και διάκριση φθόγγων (είτε στον προφορικό, είτε στον γραπτό λόγο)
β) στην οπτική αντίληψη του και μνήμη,
γ) στην αδυναμία παρατηρητικότητας των σχημάτων και των μορφών
δ) στην αδυναμία ανάγνωσης και κατανόησης κειμένων
ε) στην δυσκολία και αστάθεια στον προσανατολισμό του χρόνου και του χώρου.
–Το παιδί μέχρι την ηλικία των 2 ετών και αργότερα ενδεχομένως, συναντά προβλήματα στον προφορικό του λόγο. Χαρακτηριστικό αυτής της ηλικίας είναι η καθυστέρηση στην ομιλία του.
– Το παιδί στην ηλικία μετά των 3 ετών εμφανίζει δυσκολία στην αποστήθιση τραγουδιών, με ομοιοκαταληξία, συγκριτικά με παιδιά της ηλικίας του και δεν κατανοεί παιχνίδια, είτε με λέξεις, είτε με γράμματα. Επίσης, δεν έχει τη δυνατότητα να βρει ομοιοκατάληκτες λέξεις, για παράδειγμα πως, φως, τρως κτλ και δεν μπορεί να ζωγραφίσει πολύ απλά σχέδια, για παράδειγμα έναν ανθρωπάκι, ένα λουλούδι κτλ.
– Κατά τα νηπιακά του χρόνια το παιδί δεν μπορεί να εξιστορήσει γεγονότα με μία λογική αλληλουχία. Συγχέει γράμματα μέσα στη λέξη, για παράδειγμα «συμματητής» αντί για «συμμαθητής», «σταστάρα» αντί για «τσατσάρα» ή ακόμα και ομόηχες λέξεις. Επίσης, μπορεί να εμφανίσει δυσκολία στον συντονισμό κάποιων πράξεών του, για παράδειγμα να κόβει ένα χαρτί με ψαλιδάκι, να τραγουδάει και να περπατάει, να δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του, να κουμπώνει τα κουμπιά της ζακέτας του κτλ.
– Κατά τα πρώτα σχολικά του χρόνια, ένα παιδί με δυσλεξία μπορεί να εμφανίσει δυσκολίες σε αλληλοδιαδοχικές κινήσεις, όπως είναι για παράδειγμα το ντύσιμο και το γδύσιμό του, ή ακόμα και να συγχέει έννοιες, όπως το δεξιά- αριστερά, εδώ- εκεί, πριν- μετά, κάτω- πάνω, κτλ.
– Ένα παιδί με δυσλεξία αντιμετωπίζει δυσκολίες οργάνωσης της σχολικής του τσάντας ή του δωματίου του και δεν μπορεί να μάθει την ώρα και να αίσθηση του χρόνου.
– Το παιδί με δυσλεξία καθυστερεί πολύ να κάνει τις εργασίες του σχολείου στο σπίτι. Εμφανίζει αρκετά προβλήματα στον γραπτό του λόγου, όπως είναι για παράδειγμα η αδυναμία της σωστής αντιγραφής γραμμάτων ή λέξεων, δεν μπορεί να αποτυπώσει τις σκέψεις του γραπτά (δυσκολεύεται ακόμα και στη γραφή του ονόματός του), κάνει πολλά ορθογραφικά λάθη, δεν χρησιμοποιεί σημεία στίξης και τόνους, παραλείπει γράμματα, δεν γράφει πάνω στις γραμμές του τετραδίου του και αρκετές φορές ο γραφικός του χαρακτήρας γίνεται δυσνόητος και τέλος εμφανίζει πολλά λάθη κατά τη διαδικασία της αντιγραφής από τον σχολικό πίνακα στο τετράδιό του.
– Ένα παιδί με δυσλεξία εμφανίζει προβλήματα στην αναγνωστική του ικανότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αργή ανάγνωση, χωρίς χρωματισμό της φωνής. Επίσης, παραλείπει λέξεις ή συλλαβές κατά την ανάγνωσή του, δυσκολεύεται να κατανοήσει το κείμενο, λόγω λανθασμένης ανάγνωσης και δεν μπορεί να διαβάσει ολόκληρη λέξει, αλλά μόνο γράμματα.
– Τέλος, το παιδί με δυσλεξία εμφανίζει προβλήματα μνήμης. Δηλαδή, ξεχνάει πολύ εύκολα και σύντομα, δυσκολεύεται να θυμάται για παράδειγμα κανόνες, ονόματα, χρονολογίες κτλ. και αδυνατεί να θυμάται πολύπλοκες πληροφορίες και οδηγίες.
– Τα πρώτα χρόνια ενός δυσλεξικού παιδιού πρέπει να του διαβάζουμε παραμύθια, προκειμένου να το βοηθήσουμε αρχικά να μιλήσει και στη συνέχεια να αναπτύξει το λεξιλόγιό του.
– Στη συνέχεια κατά τα νηπιακά του χρόνια, πρέπει να του ζητάμε να μας εξιστορεί γεγονότα, για παράδειγμα πως πέρασε τη μέρα του στο σχολείο ή τι παραμύθι άκουσε. Πρέπει να του μαθαίνουμε τραγουδάκια με ομοιοκαταληξία.
– Το δυσλεξικό παιδί μας πρέπει να εξοικειωθεί με κινήσεις συντονισμού, όπως για παράδειγμα κόψιμο ενός χαρτιού, παιχνίδι κατασκευής πάζλ κτλ.
– Σε ένα δυσλεξικό παιδί πρέπει να χρησιμοποιούμε έντονα χρώματα υπογράμμισης, όταν θέλουμε να του τονίσουμε κάτι ή να μάθει κάτι, όπως για παράδειγμα τις καταλήξεις που έχει κάνει λάθος ορθογραφικά. Αν θέλουμε να το βοηθήσουμε με την ορθογραφία των λέξεων περαιτέρω, πρέπει να του διδάξουμε το πώς θα χρησιμοποιεί σωστά ένα λεξικό, να του αναρτήσουμε στο τοίχο του δωματίου, όσα θέλουμε να του μάθουμε και να θυμάται, όπως είναι για παράδειγμα κανόνες γραμματικής, να χρησιμοποιήσουμε πολυαισθητηριακές ασκήσεις εκμάθησης και να εφευρίσκουμε και να του διδάσκουμε διάφορες τεχνικές απομνημόνευσης.
– Πρέπει να του δίνουμε την ευκαιρία της επιλογής, δηλαδή να επιλέγει για τη σειρά που θα κάνει τις σχολικές του ασκήσεις και στο τέλος να του δίνεται μία εύκολη άσκηση, για της οποίας το σωστό αποτέλεσμα θα το επιβραβεύουμε και θα το επαινούμε. Καθότι, τα δυσλεξικά παιδιά συχνά νιώθουν ότι τα κάνουν όλα λάθος! Επομένως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή, ότι το δυσλεξικό παιδί μας σκέφτεται με εικόνες και μαθαίνει καλύτερα, όταν συμμετέχουν όλες του οι αισθήσεις!
Όπως κάθε χρόνο, γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί βρίσκονται ξανά στις σχολικές αίθουσες. Η δημιουργική συνεργασία τους κρίνεται από τους ειδικούς απαραίτητη, προκειμένου το παιδί να προοδεύσει στα μαθήματά του και να έχει μια ομαλή σχολική καθημερινότητα. Οι ρόλοι γονέα – δασκάλου, όμως, θα πρέπει να είναι διακριτοί.
Οι ιώσεις ταλαιπωρούν πολύ τα παιδιά αυτήν την εποχή καθώς βρίσκονται σε έξαρση με αποτέλεσμα να τα προσβάλλουν πάνω από μία φορά μέσα στο χειμώνα.
Αν αυτές οι δηλώσεις σας ακούγονται οικίες και το παιδί σας σκέφτεται συχνά και μιλά με έναν τρόπο που υποτιμά τον εαυτό του, μην ανησυχείτε δεν είστε η μόνη μαμά που της συμβαίνει αυτό.