Πολλά παιδιά έχουν γεννηθεί από γονείς που μιλούν δύο διαφορετικές γλώσσες και μεγαλώνουν καταλαβαίνοντας μία γλώσσα αλλά απαντώντας σε μία άλλη. Σε πολλούς, η ικανότητα αυτή φαίνεται αξιοθαύμαστη. Άλλοι φοβούνται πως η διγλωσσία μπορεί να μπερδέψει το παιδί και να του προκαλέσει σύγχυση ή ακόμα και προβλήματα λόγου.
Τα καθίσματα ανάποδης τοποθέτησης είναι 5 φορές ασφαλέστερα από τα ειδικά καθισματάκια όπου το παιδί κοιτάζει προς τα μπροστά. Αυτό ισχύει κυρίως κατά τις μετωπικές συγκρούσεις, που είναι και οι πλέον συνηθισμένες. Το ανάποδα τοποθετημένο κάθισμα απορροφά σχεδόν όλες τις πιέσεις από την πρόσκρουση και δεν αναπτύσσονται δυνάμεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρούς ή και θανάτηφόρους τραυματισμούς, ιδίως στα πολύ μικρά παιδιά που δεν έχει σχηματιστεί τελείως και δυναμώσει η σπονδυλική στήλη και ο αυχένας τους.
Πρόκειται για σημαντική αλλαγή στη ζωή του παιδιού και για να επιτευχθεί, πρέπει να εφαρμόσετε συγκεκριμένες στρατηγικές,
έχοντας παράλληλα «οπλιστεί» με άφθονη υπομονή.
Τα παιδιά έχουν τεράστια ανάγκη την επικοινωνία με τους γονείς. Μέσα από αυτήν κατανοούν καλύτερα τον εαυτό τους και τον κόσμο, χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους, αντλούν ασφάλεια και αγάπη. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς να είναι σε θέση να επικοινωνούν ανοιχτά και αποτελεσματικά με τα παιδιά.
Οι γονείς αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς για τα παιδιά και ο τρόπος που τους μιλάνε έχει τεράστια επίδραση στη διαδικασία της μάθησης και στην ικανότητά των παιδιών να τους ακούνε.
Τα παιδιά μαθαίνουν πώς να επικοινωνούν παρακολουθώντας τους γονείς τους. Εάν οι γονείς επικοινωνούν ανοιχτά και αποτελεσματικά, οι πιθανότητες είναι πως τα παιδιά τους θα κάνουν το ίδιο. Οι επικοινωνιακές δεξιότητες που θα αποκτηθούν, θα τους ωφελήσουν σε όλη τους τη ζωή!
Αρχίζουν και διαμορφώνουν τις ιδέες και τις πεποιθήσεις για τον εαυτό τους με βάση το πώς οι γονείς τους επικοινωνούν μαζί τους. Όταν οι γονείς επικοινωνούν θετικά και αποτελεσματικά με τα παιδιά, τους δείχνουν σεβασμό και εκτίμηση. Ταυτόχρονα, τα παιδιά αισθάνονται ότι έχουν ακουστεί και έχουν γίνει αντιληπτοί από τους γονείς με αποτέλεσμα να ενισχύεται η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή τους.
Πώς γίνεται ο γονιός καλός ακροατής του παιδιού του;
Μη προσφέρετε άμεσα συμβουλές και λύσεις! Οι περισσότεροι γονείς αισθάνονται υποχρεωμένοι να δώσουν λύσεις και συμβουλές στα προβλήματα του παιδιού τους. Προσοχή όμως! Το παιδί σας, ειδικά στην εφηβεία, καθόλου δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο! Συγκεκριμένα, τα παιδιά θέλουν να ξεσπάσουν, να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να βγάλουν από μέσα τους αυτά που τα βαραίνουν. Ίσως με ενθάρρυνση, το παιδί χρειάζεται την ευκαιρία να βρει μόνο του τις λύσεις σε όσα το απασχολούν, έτσι ώστε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και ικανότητα.
Δώστε το 100% της προσοχής σας στο παιδί. Κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε «σε ακούω». Και ακούστε, χωρίς αποσπάσεις της προσοχής: δηλαδή, κλείνοντας κινητό και σταθερό! Το παιδί σας θα θυμάται μια ζωή ότι κλείσατε το τηλέφωνο ή το κομπιούτερ απλώς για να το ακούσετε!
Μη λύσετε εσείς το πρόβλημα. Αφήστε το παιδί αφού αποδεχτεί και επεξεργαστεί το αρνητικό του συναίσθημα να σκεφτεί λύσεις για το πρόβλημα. Διαχειριστείτε το δικό σας άγχος και εμπιστευτείτε το παιδί σας.
Μην προσπαθήστε να αλλάξετε τα συναισθήματα του παιδιού. Πραγματικά, το να ακούσετε προσεκτικά αυτό που σας λέει το παιδί, να αναγνωρίσετε και να αποδεχτείτε τα συναισθήματά του είναι ο καλύτερος τρόπος για να στηρίξετε το παιδί σας.
Μη κάνετε κήρυγμα στο παιδί, αφήστε το να σκεφτεί και να μάθει από τα λάθη του.
Συνταγή για να χτίσουμε επικοινωνία με τα παιδιά μας
Εκείνο που ποτέ δεν μπορεί να αποτελέσει συνταγή. Γιατί είναι πολύ ζωντανό, πηγαίο, προσωπικό, δε διδάσκεται, αλλά βιώνεται: Είναι η αγάπη.
Βοηθήστε τα παιδιά σας να σας αγαπήσουν, να σας εκτιμήσουν και να σας εμπιστευτούν. Να έχετε πάντα κατά νου ότι τα παιδιά ζητούν τη ζεστασιά και την οικειότητα με τους γονείς. Επίσης πρέπει να ξέρετε ότι πάντα υπάρχουν πολλές δεύτερες ευκαιρίες, ότι η συγγνώμη είναι αμφίδρομη.
Μπορείτε να κτίσετε επικοινωνία με τα παιδιά σας, αν έχετε καταφέρει να κτίσετε μια σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και όχι στον εκφοβισμό. Πρέπει, να αναθεωρήσετε πεπαλαιωμένα πρότυπα πειθαρχημένης συμπεριφοράς και να εντάξετε τη συναισθηματική αγωγή στη σχέση σας.
Θα χρειαστεί να καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια, αλλά να είστε σίγουροι ότι, από τη στιγμή που θα αποφασίσετε να είστε παρόντες στα συναισθήματα του παιδιού σας, τότε θα βρείτε ευκαιρίες να συνδεθείτε μαζί του, σε καθημερινή βάση.
Η επικοινωνία ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά πρέπει να βασίζεται στον αυτοσεβασμό και των δύο πλευρών. Χωρίς εμπιστοσύνη και οικειότητα, χάνεται η ακρόαση, η προσοχή φθίνει και η από κοινού επίλυση των προβλημάτων καθίσταται αδύνατη. Για να πετύχουμε αυτό το έργο πρέπει να θυμόμαστε ότι όλα τα συναισθήματα επιτρέπονται, όχι όμως και όλες οι συμπεριφορές.
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως η αποτελεσματική επικοινωνία είναι κάτι που θέλει δουλειά και εξάσκηση όπως σε όλες τις σχέσεις. Το ζητούμενο δεν είναι να είναι τέλειοι και να μην κάνουν λάθη σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να κρατούν την επικοινωνία πάντοτε ανοιχτή με τα παιδιά και θα δουν τη σχέση τους να γίνεται πολύ πιο θετική και ισχυρή!
Καλλιεργήστε ευτυχία και χαρά στη ζωή του παιδιού σας για να βάλετε γερές βάσεις ψυχικής αλλά και σωματικής υγείας και να δημιουργήσετε το υπόβαθρο της επιτυχίας. Τα ευτυχισμένα παιδιά σκέφτονται θετικά, είναι αισιόδοξα, δημιουργικά και πετυχαίνουν τους στόχους τους σε μικρότερη αλλά και μεγαλύτερη ηλικία, ως ενήλικες.
Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Βοηθήστε τα παιδιά σας να υιοθετήσουν αυτές τις εύκολες και υγιεινές συνήθειες που θα τα ωφελήσουν σε όλη τους τη ζωή!
Η φροντίδα των δοντιών μας παίζει καθοριστικό ρόλο για τη συνολικότερη υγεία και ευημερία μας. Η προσπάθεια για παγίωση καλών συνηθειών ξεκινά από πολύ νωρίς και συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας αλλά και της εφηβείας. Ο οδηγός που ακολουθεί καλύπτει κάθε ηλικία και στάδιο, αναλύοντας τις βασικότερες απαιτήσεις και τα σημαντικότερα ορόσημα, για την πλήρη και σφαιρική ενημέρωσή σας!
1. Γονιός δε γεννιέσαι αλλά γίνεσαι. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αποδεχθείς την ατελή σου φύση αλλά και να διεκδικήσεις το δικαίωμά σου να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι διαρκώς μέσα από τα λάθη σου, τα οποία θα αναγνωρίζεις με ευθύνη και κατανόηση.
2. Ο γονιός διδάσκει κυρίως με το παράδειγμά του, όχι με τα λόγια του. Κάθε γονιός χρειάζεται να εφαρμόζει πρώτα ο ίδιος όσα ζητά από το παιδί του, να αποτελεί ένα θετικό πρότυπο γι’ αυτό.
Συγκεκριμένα , η αγκαλιά:
Ηρεμεί, μειώνοντας το άγχος και το στρες
Δείχνει συναισθηματικό δέσιμο, νοιάξιμο, αποδοχή, ζεστασιά και αγάπη
Μειώνει το αίσθημα του φόβου και της μοναξιάς
Παράγει ασφάλεια και σιγουριά και συντείνει στην ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων
Bοηθάει στη νοητική ανάπτυξη του παιδιού, καθώς επίσης στη ψυχική και σωματική του υγεία σύμφωνα με έρευνες
Τα παιδιά από την πολύ μικρή ακόμα ηλικία τους απορροφούν όλα όσα βλέπουν και ακούνε σαν σφουγγάρι. Το πρώτο περιβάλλον από το οποίο επηρεάζονται, είναι η οικογένεια, οπότε και εσείς καλό είναι να είστε προσεκτικοί με τις κινήσεις σας, τα λόγια σας και τη γενικότερη συμπεριφορά σας.
Τα γονίδια, ναι μεν καθορίζουν μέχρι ενός σημείου τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός παιδιού, ακόμα σημαντικότερο όμως ρόλο, παίζουν οι παραστάσεις που έχει από την καθημερινότητά του.
Η πειθαρχία είναι ένα θέμα που απασχολεί τους γονείς, γιατί πολλές φορές βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αταξίες των παιδιών τους, τη ριψοκίνδυνη συμπεριφορά τους και την, πολλές φορές, περιορισμένη συνεργασία τους. Ένα πολύ συχνό ερώτημα των γονιών είναι: «Πώς να μάθω το παιδί μου να πειθαρχεί;». Για να απαντήσουμε το ερώτημα, πρέπει καταρχήν, να οριοθετήσουμε την πειθαρχία. Σίγουρα, με τον όρο αυτό δεν εννοούμε την «υποταγή στον ανώτερο». Εννοούμε την ενσυνείδητη, την εσωτερική πειθαρχία, δηλαδή την υπακοή των παιδιών σε αρχές και κανόνες, με τη θέλησή τους.
Το παιδί μαθαίνει καλύτερα όταν το βοηθάς να θέλει να φτάσει τα δικά σου υψηλά κριτήρια και όταν το καθοδηγείς ώστε να αναπτύξει τις δεξιότητες για να τα φτάσει. Όταν προσπαθείς να φέρεις τον εαυτό σου στην θέση του και να το καταλάβεις, να συνδεθείς μαζί του και να το βοηθήσεις στα δύσκολα συναισθήματά του. Όταν αντιστέκεσαι να το ελέγξεις και δεν μπαίνεις μπροστά να το σώσεις από τις φυσικές συνέπειες των πράξεών του, ώστε να πάρει μαθήματα ζωής μέσα από τις δικές του εμπειρίες.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι παιδιά έχουν ανάγκη την πειθαρχία. Αλλά πειθαρχία σημαίνει καθοδήγηση. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι τιμωρητική η καθοδήγησή μας. Δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τον άλλον. Αυτό που πρέπει οι γονείς να δουλέψουν είναι την επιρροή τους. Η τιμωρία διαβρώνει αυτή την επιρροή.
Πολλοί γονείς τα καταφέρνουν και δεν χρησιμοποιούν ποτέ την τιμωρία και τα παιδιά τους εξελίσσονται σε υπέροχους έφηβους και ενήλικες. Όχι γιατί ήταν εκ φύσεως «εύκολα» παιδιά. Δεν χρειάστηκε να τα απειλήσουν για να συμμορφωθούν. Γιατί; Γιατί αυτά τα παιδιά θέλουν να κάνουν καλές επιλογές, επιλογές προς τις οποίες τους καθοδηγήσαμε στο πέρασμα των χρόνων. Με πολλά όρια τα οποία όμως θέσαμε με ενσυναίσθηση και κατανόηση των συναισθημάτων του παιδιού.
Όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο
Μαθαίνουμε το παιδί μας αρχίζοντας από πολύ νωρίς, περίπου στην ηλικία του ενός έτους. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη περίοδος της ζωής του, για να βάλετε τα πρώτα θεμέλια της πειθαρχίας. Να αρχίσει το παιδί να μαθαίνει την έννοια του «όχι» και να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν μπορούν όλες του οι επιθυμίες να ικανοποιούνται. Σιγά- σιγά το παιδί καταλαβαίνει ότι κάποια πράγματα επιτρέπονται και κάποια απαγορεύονται και ότι τα «δεν» έχουν συγκεκριμένη αιτιολογία, άμεσα συνδεδεμένη με το παρόν και κυρίως το μέλλον του.
Οι φωνές και οι τιμωρίες δεν βοηθούν
«Φόρα μπουφάν!», «Καθάρισε το δωμάτιό σου!», ο αυταρχισμός δεν έκανε ποτέ κανένα παιδί να συμπεριφέρεται καλά. Οι ειδικοί λένε πως όταν διατάζουμε το παιδί να κάνει συνήθως το σώμα του σφίγγεται και ο εγκέφαλός του στέλνει το μήνυμα «αντιστάσου». Προτείνουν, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στα παιδιά με ερώτηση, π.χ. «τι θα έπρεπε να φορέσεις για να μην κρυώνεις;» ή «πώς θα εξασφαλίσουμε ότι κανείς δεν θα πέσει πάνω στα παιχνίδια που είναι πεταμένα στο δωμάτιό σου;». Οι ερωτήσεις κάνουν το παιδί να σκεφτεί την απάντηση που θα δώσει και το βοηθούν να νιώσει πιο ικανό και πρόθυμο να συνεργαστεί.
Είναι εύκολο για τον γονιό να λέει «μην» και «όχι» στο παιδί, αλλά οι διαταγές αυτές απλά σταματούν μία πράξη, δεν έχουν εκπαιδευτική αξία. Το παιδί, λοιπόν, μπορεί να μην καταλάβει ότι τι ακριβώς δεν θέλουμε να κάνει και για ποιον λόγο. Έτσι, όταν π.χ. τρέχει μέσα στο σπίτι είναι προτιμότερο να λέτε κάτι όπως «σε παρακαλώ μην τρέχεις μέσα στο σπίτι για να μην πέσεις και χτυπήσεις». Να θυμάστε πάντα πως όταν συμμορφώνετε το παιδί για μία πράξη του, μαθαίνει κάτι για την συμπεριφορά του, π.χ. ότι είναι ανάρμοστη ή επικίνδυνη, και δίνετέ του μία καλύτερη εναλλακτική.
Βασικές αρχές της πειθαρχίας
Αν αρνηθείτε κάτι στο παιδί σας, προσφέρετέ του μια εναλλακτική λύση.
Χρησιμοποιούμε τη συνέπεια αντί την τιμωρία.
Το σημαντικότερο είναι να κάνουμε το παιδί να καταλάβει πότε και γιατί θεωρούμε τη συμπεριφορά του προβληματική. Αρκετά είναι τα παιδιά που δεν συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται και δεν μπορούν να κατανοήσουν τις συνέπειες.
Το σημαντικότερο είναι να δείξουμε σταθερότητα στη δική μας συμπεριφορά και στις αντιδράσεις μας μετά την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού. Σταθερότητα δεν σημαίνει αυστηρότητα, ούτε σκληρότητα, ούτε τιμωρία. Η σταθερότητα έχει σχέση με τη συνεργασία μεταξύ των γονέων και με τη συνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις τους. Είναι απαραίτητο οι γονείς να συμφωνούν μεταξύ τους και να στηρίζουν ο ένας τον άλλο.
Ενδυναμώστε τα, δείχνοντάς τους εμπιστοσύνη, δίνοντάς τους ευκαιρίες για πρωτοβουλία, προσφέροντάς τους επιλογές και, προπαντός, σεβόμενοι τις επιθυμίες τους. Σεβασμός των επιθυμιών των παιδιών, δεν σημαίνει βέβαια ότι τα αφήνουμε να κάνουν ότι θέλουν.
Τα πολλά όχι δεν ωφελούν. Χάνουν την αποτελεσματικότητά τους.
Περίπου ένα στα 700 μωρά γεννιούνται με σύνδρομο Down, φθάνοντας συνολικά περίπου τα 6.000 ετησίως.
Επειδή τα άτομα με σύνδρομο Down είναι ξεχωριστά, φτιάξαμε μια λίστα με δέκα μύθους και γενικεύσεις πάνω στα οποία ο πολιτισμός μας χρειάζεται να ενημερωθεί καλύτερα.
΄΄Κάθε παιδί με σύνδρομο Down ...΄΄