Our Blog (94) ΄Αρθρα που θα βρείτε χρήσιμα.

Our Blog

5 πραγματα που πρεπει να ξερετε για το ποτηρακι του μωρου σας

To πρώτο ποτηράκι με το οποίο καταφέρνει ένα μωρό να πιει μόνο του νερό ή χυμό είναι το πλαστικό ποτήρι με το ενσωματωμένο καλαμάκι ή το ειδικά προσαρμοσμένο στόμιο. Κάθε σπίτι λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του και έχει ένα πιτσιρίκι να τριγυρνά μέσα του, σίγουρα διαθέτει το λιγότερο δύο πλαστικά ποτηράκια.

Γνωρίζατε όμως ότι τα πλαστικά ποτηράκια των παιδιών πρέπει να χαίρουν ξεχωριστής φροντίδας; Όχι μόνο γιατί ανήκουν στο μικρό σας αγγελούδι, αλλά και επειδή υπάρχει πιθανότητα να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία του.

 

Πώς, λοιπόν, καθαρίζουμε το κυπελλάκι του παιδιού μας, πότε το αλλάζουμε και τι πρέπει να προσέχουμε όταν αγοράζουμε άλλο;

Αρχικά, για το πλύσιμό του δεν χρησιμοποιούμε ποτέ το ίδιο σφουγγάρι που χρησιμοποιούμε για όλα τα πιάτα. Ιδανικά είναι τα ειδικά βουρτσάκια με τα οποία καθαρίζουμε τα μπιμπερό και όχι ένα οποιοδήποτε σφουγγάρι.

Έπειτα, καλό είναι να μην τοποθετείτε τα ποτηράκια στο πλυντήριο πιάτων, αλλά να τα πλένετε στο χέρι μετά από κάθε χρήση. Χρησιμοποιήστε ζεστό νερό με σαπούνι και το ειδικό βουρτσάκι σας. Ενίοτε, αποστειρώστε τα με καυτό νερό και ξύδι.

Επιπλέον, όταν τα καθαρίζετε χωρίστε τα σε όλα τους τα κομμάτια και πλύντε το καθένα ξεχωριστά με πολύ μεγάλη προσοχή.

 

 

kid

 

 

Καλό είναι, επίσης, να αποφεύγετε τα ποτηράκια με το ενσωματωμένο ειδικό στόμιο ή το καλαμάκι που δεν αφαιρείται καθώς αυτό είναι πολύ δύσκολο να καθαριστεί και αποτελεί πρόσφορο έδαφος για βακτήρια.

Τέλος, είναι φρόνιμο τα ποτηράκια να αντικαθίστανται αρκετά συχνά, ειδικά, αν έχουν αποκτήσει πολλές χαρακιές και σημάδια. Με βάση την ποιότητα και τη χρήση του, λοιπόν, προτείνεται το χρονικό πλαίσιο αντικατάστασης ενός πλαστικού ποτηριού να ξεκινά από τον πρώτο μήνα, καθώς τα παιδιά μπορεί να γίνουν αρκετά "σκληρά" μαζί του και είναι αναπόφευκτες οι γρατζουνιές μετά από μερικές χρήσεις.

 

 

Read more...

Η αξια της επιβραβευσης

   Έχετε σκεφτεί ότι συχνά δίνουμε περισσότερη έμφαση στην άσχημη συμπεριφορά του παιδιού παρά στην θετική.st

   Πολλές φορές η κακή συμπεριφορά ενός παιδιού έχει ως αποτέλεσμα τιμωρίες, φωνές. Όλα αυτά λειτουργούν αρνητικά στην ψυχολογία του και το επηρεάζουν.

Τι γίνεται όμως με την…θετική συμπεριφορά ;

 

   Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιβράβευση είναι πιο αποτελεσματική από την τιμωρία. Βοηθά τα παιδιά να βάζουν στόχους και να μη βιώνουν ματαίωση και απογοήτευση κάθε φορά που αποτυγχάνουν σε κάτι καθώς ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους. Ο έπαινος και η αναγνώριση λοιπόν που λαμβάνουν τα παιδιά από τους γονείς τους αποτελεί ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας.

 

   Οι γονείς καλό είναι να επαινούν την οποιαδήποτε προσπάθεια των παιδιών όσο μικρή και εάν φαίνεται ακόμη και όταν αυτή καταλήγει σε αποτυχία. Έτσι, ενισχύουν, ωθούν και δίνουν ισχυρό κίνητρο στα παιδιά να προσπαθήσουν ξανά και ξανά μέχρι να πετύχουν το στόχο τους. Μέσα από την επαναλαμβανόμενη προσπάθεια τα παιδιά μαθαίνουν, αποκτούν σημαντικές εμπειρίες και αντιλαμβάνονται με τη βοήθεια των ενηλίκων πως η ήττα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής καθώς μέσα από αυτή διδασκόμαστε πολλά και χρήσιμα πράγματα. Άλλωστε αυτό που μετρά είναι πάντα το ταξίδι και όχι ο τελικός προορισμός.

 

   Η επιβράβευση είναι το πιο ισχυρό κίνητρο για τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουν ότι κάθε θετική τους συμπεριφορά θα εκτιμηθεί.

 

   Επίσης, είναι σημαντικό τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί να βοηθούν τα παιδιά να θέτουν στόχους που αντιστοιχούν στο ηλικιακό και νοητικό τους επίπεδο. Πολλές φορές οι υπέρμετρες προσδοκίες των γονέων και οι αυξημένες απαιτήσεις τους έχουν ως αποτέλεσμα να βιώνουν τα παιδιά αυξημένο άγχος.

 

Συμβουλές για σωστή επιβράβευση

 

Να είστε αληθινοί: Ο έπαινος πρέπει πάντα να είναι γνήσιος. Τα παιδιά μπορούν να καταλαβαίνουν πότε δεν είμαστε ειλικρινείς και όταν το καταλαβαίνουν χάνουν την πίστη τους σε μας

Επικεντρωθείτε στην διαδικασία: Επιβραβεύστε τα παιδιά για την προσπάθειά τους

Να λέτε μπράβο μόνον όταν το εννοείτε: Το να λέτε «μπράβο για την προσπάθειά σου!» όταν πραγματικά το παιδί έκανε σημαντική δουλειά, του δείχνει ότι οι αναγνωρίζουν την αξία των προσπαθειών του

Μην επιβραβεύετε το προφανές: Προσπαθήστε να μην το παρακάνετε με τους επαίνους για τα χαρακτηριστικά τους: Είσαι τόσο έξυπνη, όμορφη, γλυκιά, ταλαντούχα, χαρισματική. Όταν το παιδί μάθει στους συνεχείς  επαίνους, κάποια στιγμή αυτοί θα χάσουν το νόημα και τη σημασία τους.

 

 

 

Ο πίνακας επιβράβευσης

 

   Ο πίνακας επιβράβευσης είναι ένας εύκολος τρόπος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς ώστε να ενισχύσουν τις καλές συμπεριφορές των παιδιών.

 

Γιατί δουλεύει ο πίνακας επιβράβευσης

   Η επιβράβευση του παιδιού για την καλή του συμπεριφορά είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος για να το βοηθήσουμε να αποκτήσει καλές συνήθειες.  Η επιβράβευση της καλής συμπεριφοράς είναι προτιμότερη από τη διόρθωση της κακής.

   Όρια και συνέπειες σαφώς και πρέπει να υπάρχουν, αλλά είναι προτιμότερο, αποτελεσματικότερο και διασκεδαστικότερο να διδάξουμε θετικές συνήθειες, παρά να διορθώσουμε τις κακές που έχουν εδραιωθεί.

 

Πώς λειτουργεί ο πίνακας επιβράβευσης

   Όταν θέλουμε να βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει μία συγκεκριμένη καλή συνήθεια, παίρνουμε έναν κενό πίνακα επιβράβευσης και… η πρόκληση αρχίζει!

Ορίζουμε τον στόχο: Π.χ. ας πούμε ότι το παιδί καθυστερεί να ξεκινήσει τη μελέτη για το σχολείο και προσπαθεί με διάφορους τρόπους να την αποφύγει. Ο πίνακας επιβράβευσης μπορεί να βοηθήσει. Τι κάνουμε λοιπόν ; Κάθε φορά που το παιδί ολοκληρώνει στην ώρα του τις σχολικές εργασίες βάζουμε μια σφραγίδα ή κολλάμε ένα αυτοκόλλητο για την επιτυχία του. Με την καθημερινή επανάληψη η νέα συνήθεια θα εδραιωθεί.

Ορίζουμε την επιβράβευση (την ανταμοιβή): Η ανταμοιβή μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ορίζουμε μαζί με το παιδί την ανταμοιβή του. Μετά την συμπλήρωση του πίνακα η ανταμοιβή μπορεί να είναι μια έξοδος για σινεμά ή θέατρο, ένα παιχνίδι, ένα γλυκό.

Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε από την αρχή το σκοπό του πίνακα επιβράβευσης, τους κανόνες και το όφελος που θα έχει.

 

Πάντα να κρατάτε την υπόσχεσή σας και να του δίνεται ότι κέρδισε. Το κέρδισε με την αξία του !

 

 

Read more...

Μητρικη ευφυια ; Και ομως υπαρχει!!

Μητρική ευφυΐα, είναι η ικανότητα μιας μητέρας να αφουγκράζεται και να αντιλαμβάνεται το παιδί της και βέβαια το κλειδί για να ανοίξει την πόρτα του συναισθηματικού του κόσμου.


Η συναισθηματική νοημοσύνη καλλιεργείται στα παιδιά μέσα από τη σχέση τους με τους γονείς τους, μιας και αυτή η σχέση είναι η πρωταρχική για εκείνα. Ένας συναισθηματικά νοήμων γονιός μπορεί να εκπαιδεύει και το παιδί του να αποκτήσει συναισθηματική επίγνωση και ενσυναίσθηση, που αναφέρονται στην ικανότητα να κατανοεί τα συναισθήματα των συνανθρώπων του. Πώς; Το βασικό είναι ο γονιός να μάθει να ακούει και να παρατηρεί το παιδί του. Να εστιάζει την προσοχή του στη γλώσσα του σώματος, καθώς και στις χειρονομίες του παιδιού του. Και στη συνέχεια να εκφράζει το συναίσθημα που έχει ο ίδιος, έτσι ώστε σταδιακά να μάθει και το παιδί να αναγνωρίζει και να διατυπώνει το δικό του συναίσθημα.

 

Συναισθηματική νοημοσύνη: η ασπίδα τους στη ζωή 

Η σωστή συναισθηματική αγωγή μπορεί να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει αυτογνωσία, αυτοεκτίμηση, καθώς και βασικές δεξιότητες, όπως είναι η καλή συνεργασία και επικοινωνία τόσο μεταξύ των συνομηλίκων όσο και των ενηλίκων. Επίσης, μπορεί να μάθει να διαχειρίζεται πιο εύκολα τα αρνητικά και δύσκολα συναισθήματά του και να επιλύει πιο ομαλά τις συγκρούσεις. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα συναισθηματικά «εκπαιδευμένα» παιδιά είναι καλύτερα προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τη νεανική βία, τα ναρκωτικά και την πρώιμη σεξουαλική δραστηριότητα. Φυσικά, για να μπορέσει ο γονιός να μεταφέρει αυτές τις δυνατότητες στο παιδί του, είναι σημαντικό ο ίδιος να προσπαθήσει να κατακτήσει τη συναισθηματική νοημοσύνη και ενσυναίσθηση μέσα από τη δική του πρακτική στην καθημερινότητα.


Τα στάδια της συναισθηματικής εκπαίδευσης

 

Αφήστε το να εκφραστεί 
Το πρώτο στάδιο που πρέπει να κατακτήσουν οι γονείς περιλαμβάνει την επίγνωση των συναισθημάτων, τόσο των δικών τους όσο και των παιδιών τους. Συχνά λέμε: «Τα αγόρια δεν κλαίνε, ούτε πονάνε», «Είναι μόλις δύο χρόνων, δεν μπορεί να θυμώνει»…Όλα αυτά τα κλισέ μπορούν να γίνουν επικίνδυνες παγίδες. Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε σε ένα δίχρονο να θυμώσει με τον αδελφό του αν του έσπασε το αγαπημένο του παιχνίδι, ούτε να εκφράσει τον πόνο του. Κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, ρόλου, μπορεί να βιώσει θυμό, οργή, πόνο, θλίψη ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα. Αυτή η αναγνώριση της ύπαρξης όλων των συναισθημάτων είναι το πρώτο βήμα της συναισθηματικής διαπαιδαγώγησης. 

Επικοινωνήστε μαζί του 
Κάποιες φορές τα παιδιά νιώθουν ένταση και αναστάτωση, ιδιαίτερα όταν βρεθούν παγιδευμένα σε συναισθήματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν, να ορίσουν ή να διαχειριστούν. Αν συζητήσετε μαζί τους για τα προβλήματα αυτά, η έντασή τους θα μειωθεί αισθητά. Αν το παιδί καταλάβει τι νιώθει και πώς να το εκφράσει, θα μπορέσει να προσδιορίσει κάπως τα συναισθήματα που μέχρι πρότινος του έμοιαζαν ακατανόητα. Όταν μάθει να «ορίζει» το συναίσθημά του (νιώθω θυμό), μπορεί να προχωρήσει στο επόμενο βήμα (τι μπορώ να κάνω για να διαχειριστώ το θυμό μου;). Η κατανόηση των συναισθημάτων του θα το βοηθήσει στο να αναπτύξει καλύτερες διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και να αντιμετωπίσει μεθοδικά δύσκολες καταστάσεις. 

 
Βάλτε του όρια
Όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά, όχι όμως και όλες οι συμπεριφορές. Είναι κατανοητό το παιδί να νιώθει θυμό για το αδερφάκι του που του έσπασε το παιχνίδι, αλλά δεν είναι αποδεκτό να το χτυπήσει με ένα ξύλο για να εκφράσει το θυμό του. Ο έλεγχος της συμπεριφοράς και η ύπαρξη ορίων είναι απαραίτητα στοιχεία για τη διατήρηση της ισορροπίας της οικογένειας. Καλό είναι να υπάρχουν κάποιες αξίες και κανόνες, βάσει των οποίων τα μέλη της οικογένειας θα λειτουργούν, θα επικοινωνούν και θα συμπεριφέρονται. 

Αποκτήστε συναισθηματική διαύγεια 
Μια μητέρα πρέπει να έχει τη συναισθηματική διαύγεια ώστε να γνωρίζει ακριβώς τα παιδιά της και να ξέρει πώς να βοηθήσει, χωρίς να θυμώνει, η να χάνει την ψυχραιμία της. Όπως μας λέει ο Goleman, στο βιβλίο του «Συναισθηματική Νοημοσύνη», μεταφέροντας λόγια του Αριστοτέλη: «Οποιοσδήποτε μπορεί να θυμώσει, αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να εκφράσεις το θυμό σου στο σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό λόγο και με σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι εύκολο». 

Δώστε του εναλλακτικές λύσεις 
Η ευελιξία στον τρόπο σκέψης αποτελεί ένα ακόμη προσόν του συναισθηματικά ευφυούς ατόμου. Αν το παιδί νιώθει μπλοκαρισμένο, μπορείτε να συζητήσετε μαζί του τον τρόπο για να λύσει το πρόβλημα. «Τι κινήσεις μπορώ να κάνω;», «Υπάρχουν άλλες λύσεις;», «Δοκιμάζω κάθε λύση».


Ο συναισθηματικά ευφυής γονιός

-Γνωρίζει πώς νιώθει, πώς νιώθουν τα παιδιά του και τι πρέπει να κάνει γι' αυτό.

-Αναγνωρίζει τι τον κάνει να αισθάνεται καλά, τι τον κάνει να αισθάνεται άσχημα και πώς να μεταβεί από το «καλά» στο «άσχημα».

-Διαθέτει συναισθηματική αυτογνωσία, ευαισθησία και διαχειριστικές ικανότητες, που τον βοηθούν να επιβιώσει με ποιότητα.

- Κατανοεί πως κάθε άνθρωπος νιώθει διαφορετικά για κάποια πράγματα και πως τα συναισθήματα προκαλούνται από διαφορετικά ερεθίσματα σε κάθε άνθρωπο.

-Ακούει με προσοχή τους άλλους όταν μιλούν για τα συναισθήματά τους.

-Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι αντίδρασης σε κάποιο συναίσθημα, αλλά κάποιοι από αυτούς πρέπει να αποφεύγονται.

 

 

Read more...

ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

Το σύνδρομο Down προκαλείται από την ύπαρξη ενός επιπλέον αντιγράφου του χρωμοσώματος 21. Το Σύνδρομο αυτό έλαβε το όνομά του από τον Βρετανό ιατρό John Langdon Down, ο οποίος ήταν ο πρώτος, που το περιέγραψε πλήρως το 1866. Το 1959 Γάλλοι ερευνητές ανακάλυψαν, πως η γενετική αιτία του Συνδρόμου αυτού ήταν η ύπαρξη ενός επιπλέον χρωμοσώματος 21.

   Έτσι ενώ ο φυσιολογικός καρυότυπος του ανθρώπου περιλαμβάνει 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων (στο σύνολο δηλαδή 46 χρωμοσώματα). Από το κάθε ζευγάρι χρωμοσωμάτων το ένα χρωμόσωμα προέρχεται από τη μητέρα και το άλλο από τον πατέρα. Στην περίπτωση του συνδρόμου Down τα χρωμοσώματα είναι 47, καθότι έχουν ένα επιπλέον χρωμόσωμα 21, το οποίο στο 90% των περιπτώσεων προέρχεται από τη μητέρα.

 

ΦΥΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ  ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN:

Κάθε άνθρωπος  είναι μοναδικός και ξεχωριστός και το  ίδιο ισχύει για κάθε άτομο με σύνδρομο down. Ωστόσο όλα άτομα με το σύνδρομο αυτό, ακριβώς λόγω της γενετικής κατάστασης- χρωμοσωμικής ανωμαλίας,  έχουν ορισμένα κοινά, φυσικά χαρακτηριστικά, τα οποία  είναι τα εξής:

Μικρή στρογγυλή κεφαλή.

Βραχυκεφαλία (πλατύ, βραχύ κρανίο).

Κλίση των ματιών προς τα πάνω και προς τα έξω.

Λευκά στίγματα στην Ίριδα του ματιού.

Δυσκολίες στην όραση (πιθανότητα ύπαρξης στραβισμού, μυωπίας, καταρράκτη ή άλλων παθήσεων που σχετίζονται με την όραση).

Μύτη κοντή και πλατιά στη βάση της.

Μικρό στόμα. Ο ουρανίσκος είναι μικρός και ψηλός μειώνοντας έτσι τη στοματική κοιλότητα.

Συχνά η γλώσσα προεξέχει.

Λαιμός κοντός και παχύς.

Πλατιά και κοντά χέρια με κοντά και χοντρά δάχτυλα.

Κοντά και χοντρά πόδια.

Κοντόχοντρη δομή σώματος κατά την ενηλικίωση.

Ασθενής και χαλαρή αντανακλαστική κίνηση Moro.

Υπερκινητικότητα των αρθρώσεων.

Μικρό μέγεθος των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και στα δύο φύλα.

Πιθανά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το αναπνευστικό, τον θυρεοειδισμό  και την καρδιά.

Γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών με σύνδρομο Down

   Τα παιδιά με σύνδρομο Down εμφανίζουν καθυστέρηση της γλωσσικής ανάπτυξης, έτσι το πρώτο στάδιο του λόγου αργεί να εμφανιστεί σε σχέση με τα παιδιά που δεν πάσχουν από το σύνδρομο Down. Τρόποι επικοινωνίας όπως η χρήση χειρονομιών και η μίμηση πράξεων επίσης καθυστερούν να εμφανιστούν. Συχνά  παιδιά με σύνδρομο Down χρησιμοποιούν περισσότερο μη λεκτική επικοινωνία (π.χ  χειρονομίες ) και λιγότερο τη λεκτική, σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του που δεν πάσχουν από σύνδρομο Down.

   Η εξελικτική γλωσσική ανάπτυξη παιδιών με σύνδρομο Down στα επόμενα στάδια συνεχίζει να καθυστερεί, σε σχέση με ένα παιδί που δεν πάσχει από σύνδρομο Down. Η ικανότητα κατανόησης του λόγου υπερτερεί της παραγωγής του.

   Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν είναι σχεδόν εφάμιλλο του ηλικιακού τους επιπέδου, αν και εμφανίζεται με αργό ρυθμό. Μπορούν να δημιουργήσουν μικρές προτάσεις δυο λέξεων ενώ συχνά χρησιμοποιούν τις ίδιες προτάσεις επαναλαμβανόμενα. Η ικανότητα κατασκευής μεγαλύτερων προτάσεων, η χρήση γραμματικών-συντακτικών κανόνων και η κατανόηση των διαδικασιών επικοινωνίας σε μια συζήτηση αναπτύσσονται αργότερα αναλόγως του επιπέδου διαταραχής του συνδρόμου.

   Τα περισσότερα παιδιά με σύνδρομο Down εμφανίζουν διαταραχή στην άρθρωση λόγω της ανατομίας του φωνολογικού συστήματος, έτσι η κατανόηση της ομιλίας τους είναι ιδιαίτερη δύσκολη στις περιπτώσεις που συνυπάρχουν διάφορες ανατομικές ανωμαλίες.

   Η γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών με σύνδρομο Down, όπως και των παιδιών που δεν πάσχουν από το σύνδρομο,  διαφέρει από παιδί σε παιδί και μεταξύ των δύο φύλων. Τα βασικότερα αίτια των διαταραχών του λόγου και της επικοινωνίας  στα παιδία με σύνδρομο Down αποδίδονται σε ανεπάρκειες αισθητηριακών, κινητικών και διαφόρων γνωστικών λειτουργιών όπως:

Η αργή ακουστική διάκριση ή ακουστική επεξεργασία.

Μεγάλο ποσοστό κώφωσης λόγω βλάβης του ακουστικού νεύρου ή ωτίτιδα που πολύ συχνά εμφανίζεται σε αυτά τα παιδιά.

Ανεπάρκεια στην όραση, μειωμένη οπτικοκινητική λειτουργία, διάσπαση προσοχής και φτωχή οπτική επαφή.

Κινητικά προβλήματα των οργάνων της άρθρωσης που παρουσιάζουν μυϊκή υποτονία και ανατομικές παραλλαγές.

Δυσνόητη ομιλία λόγω ανωτέρου επιπέδου δυσκολία εγκεφαλικής επεξεργασίας.

Αδύναμη μνήμη.

 

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ

   Ακριβώς λόγω του γεγονότος ότι κάθε παιδί μπορεί να έχει διαφορετικό μαθησιακό, γνωστικό, επικοινωνιακό προφίλ, ο ρόλος του ειδικού είναι να αξιολογήσει τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία του κάθε παιδιού και να οργανώσει στην πορεία ένα πρόγραμμα βασισμένο στις ατομικές ανάγκες του κάθε παιδιού με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων του και της προσωπικότητάς του. Σημείο κομβικό για την καλύτερη εκπαίδευση και πρόοδο του παιδιού αποτελεί η συνεργασία με την οικογένεια, αλλά και όλων των ειδικών που το παρακολουθούν (ειδικός παθολόγος, καρδιολόγος κ.ά.), λόγω των πιθανών πολύπλευρων προβλημάτων υγείας που μπορεί να συνυπάρχουν.

   Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down, η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, επιλέχθηκε με βάση τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος = 3.21). Καθιερώθηκε το 2006, με πρωτοβουλία του γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο Down.

 

 

Read more...

Η μελετη στο σπιτι γινεται ευχαριστη

Η ώρα μελέτης στο σπίτι αποτελεί πολλές φορές δύσκολο έργο τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Οι λόγοι για τους οποίους πιθανόν να συμβαίνει η κατάσταση ποικίλλουν. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η κατ’ οίκον σχολική εργασία είναι υπερβολική και ως αποτέλεσμα του τεράστιού της όγκου ο μαθητής στερείται από το να συμμετέχει σε ευχάριστες δραστηριότητες, όπως είναι το παιχνίδι. Άλλες φορές τα παιδιά μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο σχολείο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η κατ’ οίκον σχολική εργασία αποτελεί μια δύσκολη για τον ίδιο το μαθητή κατάσταση, επίπονη, η οποία απαιτεί πολύ μεγάλο κόπο, για να ολοκληρωθεί, και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις επιβεβαιώνει και τη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο μαθητής. Οι γονείς από την άλλη πλευρά αγχώνονται πολύ για τη σχολική εργασία που έχει το παιδί τους και επιθυμούν να ολοκληρώνεται με κάθε δυνατό τρόπο και μέσο.

 

Ποια είναι η ουσία της μελέτης στο σπίτι ;

Να εδραιώσουν γνώσεις και δεξιότητες που έχουν ήδη κατακτήσει μέσα στην τάξη. Η εξάσκηση και η επανάληψη είναι απαραίτητες προκειμένου να υπάρξει μάθηση.

Να μάθουν να χρησιμοποιούν πηγές (π.χ. εγκυκλοπαίδεια)

Να αναπτύξουν εξατομικευμένες στρατηγικές μελέτης

Να αναπτύξουν δεξιότητες αυτό-οργάνωσης και διαχείρισης του χρόνου.

Με την αυτόνομη μελέτη τα παιδιά αποκτούν από νωρίς ανεξαρτησία, αυτοπειθαρχία και αίσθημα ευθύνης.

Να εκτιμούν τον ελεύθερο χρόνο. Μια ζωή όλο παιχνίδι και διασκέδαση θα ήταν βαρετή.

Να δημιουργούν γέφυρα ανάμεσα στο σχολείο και το σπίτι. Αποτελεί μία αφορμή για την καλλιέργεια δεσμών επικοινωνίας ανάμεσα στο γονέα και το δάσκαλο, που αποτελούν τους βασικούς υποστηρικτές του παιδιού στη μαθησιακή του πορεία.

 

Από ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να διαβάζει μόνο του;

   Το παιδί είναι ικανό να διαβάζει μόνο του από την Α΄ τάξη του δημοτικού σχολείου. Είναι σαφές ότι χρειάζεται την πλήρη στήριξη των γονιών του στα πρώτα στάδια της ένταξής του στη σχολική ζωή, οι οποίοι θα το υποστηρίξουν και θα το καθοδηγήσουν. Η υποστήριξη αυτή όμως πρέπει να είναι προσανατολισμένη στη σταδιακή αυτονόμηση της μελέτης. Είναι πολύτιμο για το παιδί να μάθει να οργανώνει το χρόνο του και να ολοκληρώνει τις εργασίες που μπορεί να καταφέρει χωρίς βοήθεια. Ο γονιός οφείλει να είναι κοντά, προκειμένου να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας, να βοηθήσει στη διόρθωση των λαθών και να το καθοδηγήσει για την αποφυγή τους στο μέλλον. Όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ολοκληρώνουν μόνα τους, αν όχι όλες, κάποιες από τις εργασίες τους. Ευνόητο είναι ότι τα παιδιά με δυσκολίες στο λόγο και τη μάθηση χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη. Σε ένα πρώτο επίπεδο, την υποστήριξη αυτή μπορεί να την προσφέρει ο γονιός, με την καθοδήγηση του δασκάλου της σχολικής τάξης.

 

Ποιος είναι ο καλύτερος χώρος μελέτης για το παιδί ;

   Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας έχει ένα άνετο, ήσυχο, καλά φωτισμένο μέρος για το διάβασμά του, χωρίς αντικείμενα που μπορούν να αποσπούν την προσοχή. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι το δικό του δωμάτιο, ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, να υπάρχει δικό του γραφείο σε άλλο μέρος του σπιτιού. Δηλαδή, ένα σταθερό σημείο που δε θα αλλάζει κάθε μέρα.
Βεβαιωθείτε ότι ο χώρος αυτός είναι οργανωμένος με τα κατάλληλα εργαλεία μελέτης (λεξικό, μολύβια, ρήγα, σβηστήρι).

 

Ποια είναι η κατάλληλη ώρα να ξεκινά το διάβασμα ;

   Είναι χρήσιμο για το παιδί να αποκτήσει τη συνήθεια να μελετά την ίδια περίπου ώρα κάθε μέρα. Ένα σταθερό πρόγραμμα δημιουργεί ασφάλεια στο παιδί, ενώ παράλληλα δεν αφήνει περιθώρια για να υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ σας, όπως: «Άσε με τώρα, θα διαβάσω μετά» ή «Πρώτα θα παίξω και μετά θα διαβάσω». Μαθαίνοντας από την αρχή σε ένα σταθερό πρόγραμμα, στη συνέχεια αυτό ακολουθείται αβίαστα, φυσιολογικά.


   Μερικά παιδιά χρειάζονται ένα διάλειμμα μετά το μεσημεριανό φαγητό. Άλλα ζητούν να ξεκινούν αμέσως μετά το φαγητό, αφού ακόμη έχουν νωπή στο μυαλό τους την εργασία του σχολείου.
Γενικά, όσο νωρίτερα ξεκινά η μελέτη, τόσο το καλύτερο, γιατί όσο πιο κουρασμένο είναι το παιδί, τόσο πιο αναποτελεσματικό γίνεται.

 

Χρήσιμες συμβουλές για τους γονείς

Αποφεύγετε τις υπερβολικές διορθώσεις γιατί μειώνουν τα κίνητρα και την αυτοεκτίμηση

Δείξτε στα παιδιά σας πόσο πολύ εκτιμάτε την προσπάθεια που κάνουν και να παρέχετε θετικά μηνύματα όταν τελειώνουν την εργασία τους

Συζητήστε μαζί του, ώστε να κατανοήσει ποιος είναι ο σκοπός της μελέτης. Εξηγήστε του ότι μελετάμε στο σπίτι για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά που έκανε στο σχολείο και για να μπορέσει να μάθει ακόμα περισσότερα την άλλη μέρα

Μην είστε πολύ πιεστικοί. Μην ξεχνάτε πως η πίεση και το πολύωρο διάβασμα το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρουν θα είναι η απέχθεια του παιδιού προς τη μελέτη. Εξάλλου, ένα παιδί στην ηλικία του Δημοτικού δεν πρέπει να διαβάζει πολλές ώρες. Προσπαθήστε να κάνετε την ώρα της μάθησης να μοιάζει διασκεδαστική και ευχάριστη

Βοηθάμε τα παιδιά όταν χρειάζεται, αλλά δεν «διαβάζουμε» για αυτά. Η ευθύνη της μελέτης στο σπίτι ανήκει στο παιδί, όχι σε εσάς.

Read more...

Παιδι και αυτοπεποιθηση

Το ότι ένα παιδί κάποιες φορές αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του δεν σημαίνει πως γεννήθηκε έτσι. Μπορεί απλώς να πρόκειται για ένα παιδί πιο ευαίσθητο, που χρειάζεται περισσότερη στήριξη και υποστήριξη, χάδια και αγκαλιές. Ενδεχομένως πάλι να πρόκειται για ένα χαρακτήρα που φοβάται ή μπλοκάρεται εύκολα ή για ένα χαρακτήρα υποχωρητικό. Ίσως πάλι να μη συμβαίνει τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά κάποιο οικογενειακό γεγονός (όπως διαζύγιο, αποχωρισμός ή θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου) να το έχει φοβίσει και να το έχει αποσυντονίσει. Ή ακόμη και να το έχουν μαλώσει πολύ.

Η αυτοπεποίθηση στα παιδιά –όπως άλλωστε και στους ενηλίκους– είναι η συναίσθηση της ικανότητας να ανταποκρίνεται κανείς στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, αλλά και η επίγνωση της σημαντικότητάς του ως ιδιαίτερο πρόσωπο. Αν εμείς δεν βοηθήσουμε το παιδί μας να καταλάβει ότι είναι σημαντικό για μας και ικανό να καταφέρει πράγματα, τότε ίσως κλονιστεί ανεπανόρθωτα η αυτοπεποίθησή του.

Πώς αναγνωρίζουμε ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση

Συνήθως αποφεύγει την ανάληψη ευθυνών από φόβο μήπως αποτύχει.

Έχει δυσκολία στην κοινωνική ένταξη και συχνά αποζητά τη μοναξιά.

Ανησυχεί πολύ μήπως ενοχλεί τους άλλους.

Κοκκινίζει ή αντιδρά αρνητικά στις φιλοφρονήσεις.

Αποφεύγει ακόμη και τις πιο ανώδυνες προκλήσεις.

Εκδηλώνει αναπάντεχες εκρηκτικές συμπεριφορές.

Είναι υποχωρητικό, συνήθως δεν αντιμιλά στους γονείς του και διαπληκτίζεται με τους συνομηλίκους του.

 

Τι μπορείτε να κάνετε εσείς για το παιδί σας

Επικοινωνήστε μαζί του με ειλικρίνεια και ενδιαφέρον. Δείξτε του πως η κουβέντα μαζί του είναι για εσάς χαρά και όχι αγγαρεία. Εκδηλώστε την αγάπη σας όχι μόνο με λόγια, αλλά και με φιλιά και χάδια.

Δώστε του το καλό παράδειγμα. Ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι μιμητικά όντα και αν διαπιστώσει πως εσείς σέβεστε τον εαυτό σας το ίδιο θα κάνει κι αυτό. Είναι διαφορετικό να σας ακούει να λέτε «πάλι με καπέλωσαν οι άλλοι» και διαφορετικό να πείτε «αυτό δεν θα το επιτρέψω».

Μην προσπαθείτε να του επιβάλλετε τις απόψεις σας, όσο ευγενικά κι αν το κάνετε. Προσπαθήστε να είστε αληθινά δημοκρατικοί και να ακούτε κάθε την άποψή του. Αν εσείς η ίδια του μιλάτε σεβόμενη τις επιθυμίες του, αν δεν του λέτε συστηματικά «όχι» πριν καν το ακούσετε, θα νιώσει ότι το σέβεστε. Και, όπως είναι φυσικό, αν νιώθει έτσι στο σπίτι, τότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα έξω.

Αποφύγετε τις συγκρίσεις. «Όχι έτσι, βρε παιδί μου, κοίτα τι ωραία που ζωγραφίζει το κοριτσάκι». Μέσω της σύγκρισης όχι μόνο δεν βελτιώνονται οι επιδόσεις του παιδιού, αλλά τσαλακώνεται και η αυτοεκτίμησή του. Στηρίξτε λοιπόν τις προσπάθειές του χωρίς να περιμένετε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες σας.

Συγχωρέστε του τα ψέματα. Ως γνωστόν, τα παιδιά δεν λένε ψέματα με τον ίδιο τρόπο που τα λένε οι μεγάλοι. Περισσότερο το κάνουν για να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους παρά για να εξαπατήσουν. Αδιαφορήστε για τα ψέματά του και απλώς επιβραβεύστε το όταν λέει την αλήθεια.

Η υπερπροστασία βλάπτει όσο και η κατάχρηση εξουσίας. Πολλές φορές, για να προστατέψετε το «καημένο σας μωράκι», το εγκλωβίζετε στο ρόλο του θύματος. Αποφύγετε τις συνηθισμένες αναφορές του τύπου: «Προσοχή, θα πέσεις, θα βραχείς, θα χτυπήσεις...». Παροτρύνετέ το να ξεπεράσει τον εαυτό του, ακόμα κι αν αυτό είναι δύσκολο, με την προϋπόθεση πάντα ότι θα κάνει πράγματα που επιτρέπονται για την ηλικία του. Αν του στερείτε τις πρωτοβουλίες και κάνετε τα πάντα εσείς, ενθαρρύνετε την παθητικότητά του και το κάνετε ευάλωτο απέναντι στους άλλους σε περίπτωση σύγκρουσης. Μια ελάχιστη αυτονομία και ανεξαρτησία είναι απαραίτητες για να ολοκληρωθεί μέσα σε μια ομάδα και για να μάθει να παίζει με τα άλλα παιδιά.

Ομολογήστε με κάθε ειλικρίνεια πως κάποια από τα πράγματα που το τρομάζουν, τα έχετε ζήσει κι εσείς στο παρελθόν. Τα παιδιά καθησυχάζονται πολύ όταν συνειδητοποιούν πως τα πρόσωπα που θεωρούν σημαντικά (όπως οι γονείς, οι θείοι ή τα αδέρφια) έχουν περάσει ανάλογες δυσκολίες με τις δικές τους.

Ενθαρρύνετε το παιδί να αντιμετωπίζει με χιούμορ ακόμη και τα δυσάρεστα γεγονότα.

Εξηγήστε του πως αν κάποιος μεγάλος θυμώνει μαζί του ή κάποιο παιδί το κοροϊδεύει ή του επιτίθεται αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ή πως είναι κακό παιδί.

Προτρέψτε το να βάζει στόχους, να παίρνει αποφάσεις και να λύνει προβλήματα.

Μάθετέ του να επιμένει, να υπομένει και να αγωνίζεται μέχρι να πετύχει τους στόχους του.

Επιβραβεύστε κάθε μικρή του πρόοδο.

Ενθαρρύνετέ το να εκφράζει ειλικρινά τις προσωπικές του απόψεις και να εξωτερικεύει ξεκάθαρα τα συναισθήματά του.

Βοηθήστε το να αναπτύξει αυτοέλεγχο, να επιλέγει τη συναισθηματική του αντίδραση και να μην αντιδρά παρορμητικά στις προκλήσεις των άλλων.

Μάθετέ του πως αξίζει πολλά, ανεξάρτητα με το πόσο αποδίδει.

Προτρέψτε το να αποδέχεται χωρίς ταραχή τόσο τον έπαινο όσο και την τιμωρία. Με λίγα λόγια, διδάξτε του την ψυχραιμία.

Μάθετέ το να εμπιστεύεται τα κοντινά του πρόσωπα.

Τι μπορείτε να κάνετε παρέα με το παιδί

Αφήστε το να χειριστεί μόνο του τις μικρές διαφωνίες με τους άλλους, αλλά σε περίπτωση που η κατάσταση του προκαλεί μεγάλο πρόβλημα, υποστηρίξτε το. Πρέπει να ξέρει ότι θα είστε πάντα εκεί σε περίπτωση που τα πράγματα δυσκολέψουν.

Δεν τολμά να σηκώσει το χέρι του μπροστά στη δασκάλα; Προσποιηθείτε ότι εσείς είστε η δασκάλα και μιμηθείτε τη σκηνή μπροστά του. Κι αν δεν τα καταφέρνει πάντα, κλείστε ένα ραντεβού με τη δασκάλα για να της αναφέρετε την κατάσταση. Δείξτε στο παιδί σας ξεκάθαρα πώς να υπερασπίζεται τον εαυτό του απέναντι στους συμμαθητές του. Μπορεί να φαίνεται πολύ φοβισμένο όταν, π.χ., κοιτάει τον αντίπαλό του στα μάτια ή όταν έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με αυτόν, ο οποίος έχει τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια του στη μέση. Δώστε του συγχαρητήρια αν τα καταφέρει.

Read more...

Πως να ενισχυσετε την βλεμματικη επαφη του παιδιου

Η βλεμματική επαφή είναι από τις πρώτες αλλά και πιο σημαντικές δεξιότητες που επιδιώκει να αναπτύξει ένας άνθρωπος από την βρεφική κιόλας ηλικία ώστε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και τους ανθρώπους γύρω του.

Για ένα βρέφος η προσπάθεια ξεκινάει από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής του και αφορά κυρίως το οικογενειακό περιβάλλον. Όσο το παιδί μεγαλώνει η ανάγκη για βλεμματική επαφή αυξάνεται καθώς ξεκινάει να μιμείται ήχους και εκφράσεις προσώπων που ακούει και βλέπει καθημερινά , όπως επίσης και να αντιδρά σε αυτές ( π.χ. με το βλέμμα ή το χαμόγελο). Αργότερα αρχίζει να εκφράζει συναίσθημα συνειδητά πια, με το βλέμμα του να είναι ενθουσιασμένο, θυμωμένο, λυπημένο, φοβισμένο.

Η  ανάγκη του παιδιού για βλεμματική επαφή αυξάνεται, καθώς αυτό αναπτύσσει τις γλωσσικές του δεξιότητες μιμούμενο τους ήχους και τις εκφράσεις προσώπου των μεγάλων. Είναι σημαντικό να μην υποχρεώνουμε τα παιδιά να μας κοιτάζουν και φυσικά να μην τους ζητάμε να το κάνουν δίνοντάς τους την εντολή «κοίτα με». Το ίδιο σημαντικό είναι να οδηγήσουμε τα παιδιά να μας κοιτάξουν μέσα από την ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.

Το παιδί θα σας κοιτάξει όταν το βοηθήσετε να καταλάβει ότι οι άνθρωποι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και το ότι να είσαι μαζί τους είναι ιδιαίτερα ευχάριστο και σημαντικό. Για να προκληθεί μία αυθόρμητη βλεμματική επαφή, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα ισχυρό ερέθισμα.

Στην βιβλιογραφία ο όρος «βλεμματική επαφή» συναντάται πολύ συχνά μαζί με τον όρο «αυτισμός» ή «διαταραχές αυτιστικού φάσματος» καθώς έχει αποδειχτεί ότι η έλλειψη βλεμματικής επαφής στα βρέφη είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά των παιδιών με αυτισμό. Καθώς το παιδί μεγαλώνει η εδραίωση της βλεμματικής επαφής γίνεται όλο και πιο αναγκαία για την γλωσσική ανάπτυξη, την κοινωνική συμπεριφορά και την εκπαίδευση του παιδιού. Εδώ και δεκαετίες οι ειδικοί προτείνουν και χρησιμοποιούν τεχνικές πρόκλησης και βελτίωσης της βλεμματικής επαφής και μάλιστα, τόσο σημαντική την θεωρούν που, πολλές φορές, η εκπαίδευση αυτή είναι η πρώτη που εφαρμόζουν στα πλάνα θεραπείας τους.

 

Πώς να προκαλέσουμε την βλεμματική επαφή;

 

1) Παίξτε ένα παιχνίδι με ήχους, π.χ. κούκου - τσα, χρησιμοποιώντας τα χέρια για να κρύψετε το πρόσωπο σας λέγοντας κούκου. Όταν το παιδί κοιτάει προς τα εσάς, μετακινήστε τα χέρια σας με ένα χαρούμενο χαιρετισμό ή με μία προσφώνηση έκπληξης, π.χ. τσα.

2) Μην αντιδράτε αμέσως στα πράγματα τα οποία το παιδί θέλει να σας δώσει. Περιμένετε, αφήστε το να σας κοιτάξει και μετά πάρτε τα. Το ίδιο ισχύει και για τα πράγματα που σας ζητάει.

3) Δώστε αρκετό χρόνο στο παιδί να απαντήσει. Περιμένετε εάν το παιδί δεν γνωρίζει την απάντηση. Αφήστε τον να σας κοιτάξει ή προτρέψτε το να σας κοιτάξει για την απάντηση.

4) Επιβραβεύστε την συμπεριφορά. Μόνο μία φορά. Η συχνή παροχή επιβράβευσης θα μάθει στο παιδί ότι κάθε φορά που σας κοιτά θα παίρνει για παράδειγμα ένα γλυκό, κι έτσι θα έχει αποδυναμωθεί η ορθή συμπεριφορά.

5) Εκείνη την στιγμή που μιλάτε στο παιδί δείξτε την μύτη σας για να το προκαλέσετε να σας κοιτάξει. Συνηθίστε στην διαδικασία και επαναλάβετε κάθε φορά που του μιλάτε.

6) Κάνετε σαπουνόφουσκες και αφήστε το παιδί να τις βλέπει να πέφτουν απαλά στο πάτωμα. Όταν συνηθίσει αυτήν τη διαδικασία, αλλάξτε τη ρουτίνα με μικρά διαλλείματα πριν από το φύσημα της σαπουνόφουσκας. Το παιδί πρέπει να ελέγξει γιατί δε συμβαίνει το αναμενόμενο, κοιτάζοντάς σας. Τότε πρέπει να φυσήξετε αμέσως τις σαπουνόφουσκες.

 

Σε όλες τις δραστηριότητες που επιδιώκουμε ενίσχυση της βλεμματικής επαφής, είναι πολύ σημαντικό να βρισκόμαστε στο ίδιο ύψος με το παιδί.

 

 

Read more...

Ανακαλύψτε τα ταλέντα του παιδιού σας

Τα 8 είδη νοημοσύνης 



1 Γλωσσική νοημοσύνη 

Χειρίζεται καλά τη γλώσσα, έχει πλούσιο λεξιλόγιο σε σχέση με τους συνομηλίκους του, συνθέτει φράσεις με περίπλοκο νόημα και απολαμβάνει τις συζητήσεις. 
Τip: Προσφέρετέ του ποικιλία βιβλίων, διηγηθείτε του ιστορίες, επισκεφτείτε μαζί βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Ακόμη, ενθαρρύνετέ το να καταγράφει τις σκέψεις του και να δημιουργεί ιστορίες και προκαλέστε το σε συζητήσεις με επιχειρήματα. 
 
2 Λογικομαθηματική νοημοσύνη 
Του αρέσει να φτιάχνει κατασκευές, να οργανώνει και να ταξινομεί αντικείμενα. Ρωτάει συχνά «γιατί;», βλέπει τις διαφορετικές όψεις ενός προβλήματος και αναζητά πολλές λύσεις. 
Τip: Ικανοποιήστε την περιέργειά του, εφοδιάστε το με αντικείμενα που μπορεί να εξερευνήσει μόνο του, όπως ένα χαλασμένο ξυπνητήρι. Προμηθεύστε το με τουβλάκια, εργαλεία, αλλά και απλά υλικά που θα εξάψουν τη φαντασία του. Σε μεγαλύτερη ηλικία, θα το βοηθήσουν οι γρίφοι και οι σπαζοκεφαλιές. 

3 Κιναισθητική νοημοσύνη 
Κινείται πολύ, χορεύει και προτιμά τις δραστηριότητες εξωτερικού χώρου. Του αρέσει η ζωγραφική, η χειροτεχνία και η μαγειρική. 

Τip: Από το κρυφτό και το κυνηγητό μέχρι τον χορό και τα ομαδικά αθλήματα, προσπαθήστε να βάλετε στην καθημερινότητά του αρκετή κίνηση. Βοηθήστε το να εκφραστεί με τα χέρια του (π.χ. κατασκευές, χειροτεχνίες).

4 Νατουραλιστική νοημοσύνη 
Δείχνει περιέργεια και φιλομάθεια για ό,τι αφορά τη φύση και τα ζώα, απολαμβάνει την εξοχή. Επίσης, του αρέσει να κατηγοριοποιεί αντικείμενα και συμπεριφορές.  
Τip: Παρατηρήστε μαζί τα αστέρια, κάντε κάμπινγκ, περιποιηθείτε φυτά, φροντίστε ένα ζωάκι, κάντε εκδρομές στη φύση, δοκιμάστε επιστημονικά πειράματα με στοιχεία της φύσης. 

5 Χωροταξική νοημοσύνη 
Ασχολείται με παζλ, του τραβούν την προσοχή περισσότερο οι εικόνες παρά το κείμενο, ενώ μιλά ή σκέφτεται σχεδιάζει σε χαρτί, προσανατολίζεται εύκολα και μπορεί να διαβάζει χάρτες. 
Τip: Ενθαρρύνετέ το να ασχοληθεί με την τέχνη, εστιάζοντας στη διαδικασία της δημιουργίας και όχι τόσο στο εικαστικό αποτέλεσμα.
 
6 Μουσική νοημοσύνη 

Χρησιμοποιεί ήχους, ρυθμό και μουσική. Διαβάζει δυνατά ή φτιάχνει στιχάκια για να θυμάται τις δύσκολες έννοιες. 
Τip: Φτιάξτε μαζί ιστορίες χωρίς λόγια,  με ήχους από τη φύση, μάθετέ του να χρησιμοποιεί το σώμα του για να βγάλει ήχους (π.χ. σφύριγμα, μίμηση της βροχής χτυπώντας τα δάχτυλα στο τραπέζι), ενθαρρύνετέ το να εκφραστεί μέσα από το τραγούδι. Σε μεγαλύτερη ηλικία, δώστε του τη δυνατότητα να μάθει κάποιο μουσικό όργανο.
 
7 Διαπροσωπική νοημοσύνη 
Απολαμβάνει την ανταλλαγή ιδεών  και την ομαδική εργασία. 
Τip: Ακούστε το προσεκτικά, κατανοώντας τα συναισθήματά του. Παροτρύνετέ το να συνεργάζεται με άλλους, δώστε του τη δυνατότητα να εκφραστεί μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση.
 
8 Ενδοπροσωπική νοημοσύνη 
Εργάζεται μόνο του και απολαμβάνει την ηρεμία. Χρειάζεται χρόνο και μαθαίνει καλύτερα μόνο του. Άτομα με ανεπτυγμένη ενδοπροσωπική νοημοσύνη γίνονται εξαιρετικοί ψυχολόγοι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί. 
Τip: Βοηθήστε το να… φιλοσοφήσει. Να ερευνήσει τον κόσμο γύρω του, να αναστοχαστεί και να διατυπώσει υποθέσεις για όσα παρατηρεί. Δώστε του ιδέες για σκέψη, όπως: φιλία, φαντασία, αλήθεια και ψέμα, ζωή και θάνατος.

Read more...

Γιατι το παιδι μου δυσκολευεται στο γραψιμο;

Τι είναι η Δυσγραφία;

Η γραφή με το χέρι είναι μια από τις πιο πολύπλοκες διαδικασίες και η συνθετότητα της στηρίζεται στο πλήθος των δεξιοτήτων που πρέπει να αναπτύξει κανείς για να φτάσει να γράφει. Βρίσκεται στη κορυφή της πυραμίδας της λεπτής κινητικότητας αφού χρειάζονται αισθητικοκινητικές, αντιληπτικές και γνωστικές ικανότητες. Η Δυσγραφία ορίζεται από τη δυσκολία που έχει το παιδί να ανακαλέσει αυτόματα στη μνήμη του τη μορφή και τη κατεύθυνση των γραμμάτων και αριθμών αλλά και να ελέγξει αποτελεσματικά τις συνεχόμενες μυϊκές κινήσεις.

Η Δυσγραφία είναι επίκτητη βλάβη που σχετίζεται άμεσα με το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (Κ.Ν.Σ.). Πρωτοεμφανίζεται όταν το παιδί ξεκινά να γράφει. Δηλαδή στο νηπιαγωγείο (4 ετών περίπου) ή την πρώτη δημοτικού (6 ετών περίπου). Τις περισσότερες φορές συνυπάρχει με άλλες μαθησιακές δυσκολίες.

Προσοχή στη διαφορά μεταξύ Δυσγραφίας και Κακογραφίας. Η πρώτη ανήκει στις ειδικές μαθησιακές δυσκολίες σε αντίθεση με τη δεύτερη που δεν ανήκει.

Προσοχή στις διαφορές μεταξύ Δυσγραφίας και δυσκολιών στην γραπτή έκφραση. Η πρώτη αναφέρεται στην απόδοση των συμβόλων ενώ η δεύτερη στην παραγωγή γραπτού λόγου (οργάνωση, δομή, περιεχόμενο).

 

 

Συμπτώματα και Χαρακτηριστικά Δυσγραφίας

 

Δυσανάγνωστα γράμματα

Ακανόνιστο μέγεθος γραμμάτων

Χρήση μικρών και κεφαλαίων γραμμάτων μέσα στην ίδια λέξη (αδΕρφη)

Ορθογραφικά λάθη 

Παράλειψη, αντικατάσταση, απουσία γραμμάτων/λέξεων Γράμματα που διαθέτουν είτε λιγότερες είτε περισσότερες γραμμές απ’ όσες χρειάζονται (πχ γράφουν το γράμμα Ξ με 4 γραμμές)

Δυσκολία συμμόρφωσης με τους κανόνες γραφής (προσανατολισμός γραμμάτων/αριθμών, γραφή πάνω στη γραμμή του τετραδίου, περιθώρια, οργάνωση/χρήση χαρτιού)

Τα γράμματα χειροτερεύουν όσο περνά η ώρα και επέρχεται η κούραση

Αδυναμία παράδοσης της γραπτής εργασίας μέσα στον προκαθορισμένο χρόνο

Αδυναμία του παιδιού να αντιγράψει ορθώς το κείμενο που βλέπει ή ακούει

Κακή στάση του σώματος και πόνος κατά τη γραφή

Ανορθόδοξη τοποθέτηση του χεριού, του μολυβιού και γενικώς των σημείων του σώματος που λαμβάνουν μέρος στη γραφή

Η κόπωση έρχεται γρήγορα

Το παιδί ψιθυρίζει αυτά που γράφει

 

grapsimo1.jpg

 

Χαρακτηριστική γραφή παιδιού με δυσγραφία

 

 

Συνέπειες στη σχολική επίδοση :

Χαμηλότερη βαθμολογία σε γραπτές εξετάσεις λόγω κακής ποιότητας γραφικού χαρακτήρα και όχι περιεχομένου.

Αργό γράψιμο που οδηγεί στο χάσιμο του ειρμού του μαθητή.

Δυσκολία στο να κρατούνται σημειώσεις στην τάξη.

Ματαίωση του παιδιού όταν υπάρχει μεγάλη χρονική καθυστέρηση σε σύγκριση με τους συμμαθητές του.

Άρνηση για γράψιμο. 

 

Σύμφωνα με έρευνες συμπεραίνεται ότι τα παιδιά που αναπτύσσονται φυσιολογικά, έχουν αποκτήσει τις προϋποθέσεις για την εκμάθηση της γραφής κατά το δεύτερο εξάμηνο της φοίτησης τους στο νηπιαγωγείο. 

Επιπλέον, στην ηλικία των 8 ετών το παιδί θα πρέπει να έχει κατακτήσει τα 4 βασικά «συστατικά» που αποτελούν τη γραφή καθώς θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει αντιγραφή, να γράφει καθ’ υπαγόρευση (ορθογραφία), και από τη φαντασία του σε σωστό χρόνο και ανάλογα με τη χρονολογική του ηλικία.

 

Στρατηγικές Αντιμετώπισης

Το παιδί διαλέγει μόνο του το μολύβι/στυλό που το διευκολύνει.

Το παιδί γράφει σε τετράδιο με γραμμές.

Υπενθυμίζουμε στο παιδί ότι δε μπορεί να ξεφεύγει από το όριο της γραμμής και του τετραδίου.

Δείχνουμε στο παιδί πώς να κρατάει το μολύβι, τη σωστή στάση του σώματος, πώς να τοποθετεί τα δάχτυλά του και το υπόλοιπο χέρι του όταν γράφει.

Δίνουμε στο παιδί ασκήσεις πρώτης γραφής ανεξάρτητα από την ηλικία και την τάξη του.

Ενισχύουμε την καλή συμπεριφορά.

Κόβουμε τις κακές συνήθειες γραφής

Φτιάχνουμε λέξεις με πλαστελίνη ή άλλο υλικό και παρακινούμε το παιδί να κάνει το ίδιο.

<< Θυμόμαστε ότι το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι ούτε τεμπέλικο ούτε περιορισμένων νοητικών ικανοτήτων. Είναι ένα παιδί που έχει ειδικές ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ανάγκες και χρειάζεται συνεχή ψυχολογική υποστήριξη από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς για να μπορέσει να ανθίσει και να δείξει τις δυνατότητές του. >>

Σε κάθε παιδί με γραφοκινητικά προβλήματα απαιτείται έλεγχος της όρασης.

 

 

 

 

Read more...
Subscribe to this RSS feed