ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ: ΤΙ KANOYME ΟΤΑΝ ΑΝΤΙΜΙΛΑΕΙ
- Published in Our Blog
- Be the first to comment!
Πολλοί γονείς διαμαρτύρονται ότι τα παιδιά τους είναι ανήσυχα, ανυπάκουα και αυθάδη. Είναι απελπισμένοι και αγανακτισμένοι με τη συμπεριφορά τους, ψάχνοντας να βρουν τι μπορεί να φταίει. Φωνάζουν συνεχώς και συνήθως αυτό που ακούνε από τα παιδιά τους είναι «όχι, δεν θέλω/δεν το κάνω!».
Όσο απογοητευτική κι αν μοιάζει πολλές φορές μια οργισμένη απάντηση του παιδιού μας, υπάρχουν τρόποι να λύσουμε αυτόν τον δύσκολο γρίφο, αρκεί η δική μας απάντηση στη συνέχεια να είναι προσεκτική. Τα δύο απαραίτητα όπλα μας; Η ηρεμία και ο σεβασμός.
Οι δύσκολες ηλικίες
Τα προβλήματα ανυπακοής δεν αργούν να εμφανισθούν. Η ανυπακοή έχει να κάνει με τη συνειδητή αντίδραση των παιδιών ενάντια στους γονείς. Η υπερβολική αυτή έκφραση της αντίστασης συμβαίνει όταν το παιδί πεισμώνει και έτσι αντιτίθεται σε αυτό που επιθυμούν οι γονείς του. Αυτό ξεκινά περίπου στον 18ο μήνα και κορυφώνεται μεταξύ του 3ου και 6ου έτους. Ύστερα ο αρνητισμός αυτός υποχωρεί, αφού τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο και πλέον είναι ίσα προς ίσους. Ακόμη και στο σπίτι γίνονται πιο συνεργάσιμα και οι εκρήξεις θυμού σταδιακά μειώνονται. Ωστόσο η αρνητική συμπεριφορά επανεμφανίζεται ανάμεσα στο 10ο και 11ο έτος, όπου τα παιδιά επαναπροσδιορίζουν το «εγώ» τους και κορυφώνεται με τον ερχομό της εφηβείας που εκεί η κόντρα με τους γονείς τους είναι συχνή και πολύ συχνά επιδιωκόμενη.
Οι προσδοκίες των γονιών
Απ’ αυτή τη δύσκολη φάση που αντιμιλούν, πεισμώνουν και αντιδρούν σε καθετί, περνούν σχεδόν όλα τα παιδιά με διαφορετική, βέβαια, ένταση και επιμονή. Πολλοί γονείς, μπορεί να βρίσκουν χαριτωμένα τα μικρά πεισματάκια των παιδιών τους, αλλά από κει και πέρα θεωρούν ότι το δικό τους παιδί πρέπει να λειτουργεί σωστά, χωρίς να ενοχλεί ή να αντιμιλά. Τα παιδιά μας είναι και δικός μας καθρέφτης και εμείς καθρέφτης των γονιών μας. Άρα, αφού εμείς ποτέ δε θα αντιμιλούσαμε στους γονείς μας, έτσι και το δικό μας παιδί δεν πρέπει να αντιμιλά σε εμάς.
Τι μπορείτε να κάνετε:
- Διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Και, βέβαια ποτέ μην απαντήστε στον ίδιο τόνο. Ο καλύτερος τρόπος για να διδάξετε στο παιδί να μιλά με σεβασμό, είναι να κάνετε και σεις το ίδιο, έτσι πείτε του : «Νομίζω ότι μπορείς να μιλάς καλύτερα» και όχι «μην μου μιλάς εμένα έτσι παλιόπαιδο!». Αυτό δεν είναι καλό παράδειγμα και θα αυξήσει την απογοήτευση του.
- Πάρτε το χρόνο σας. Εξαιτίας της προνομιακής θέσης του γονιού, είναι πολύ εύκολο μια λογομαχία με το παιδί να καταλήξει σε τιμωρία, φωνές, ακόμη και ξύλο. Αν δεν θέλετε να διδάξετε στο παιδί σας ότι η λογομαχία και η βία είναι ο σωστός τρόπος για να λύνονται οι όποιες διαφορές, αποφύγετε να απαντήσετε προτού μπορέσετε να το κάνετε με ηρεμία και νηφαλιότητα.
- Βρείτε τα αίτια. Ο εκνευρισμός του παιδιού σας μετά το σχολείο ή τις εξωσχολικές του δραστηριότητες είναι φυσιολογικό μέρος της ανάπτυξής του; Αναρωτηθείτε αν το παιδί σας έχει την τάση να είναι πιο οξύθυμο όταν δεν έχει κοιμηθεί αρκετές ώρες και προσπαθήστε να του παρέχετε ένα ήρεμο και ισορροπημένο περιβάλλον χωρίς πολλές εντάσεις.
- Μην ξεχνάτε να επιβραβεύετε την καλή συμπεριφορά. Όταν το παιδί είναι ευγενικό, ανταμείψτε το με θερμά λόγια και τρυφερότητα. Για παράδειγμα «ευχαριστώ που περίμενες να τελειώσω το τηλεφώνημά μου για να μου μιλήσεις» ή «πρόσεξα ότι ρώτησες τον αδερφό σου πριν πάρεις το παιχνίδι του. Αυτό ήταν πολύ ευγενικό.»
- Τα παιδιά μαθαίνουν να φέρονται σωστά με το να βλέπουν και να μιμούνται τους ανθρώπους γύρω τους. Αυτό λέγεται «μοντελοποίηση». Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να κάνετε το παιδί να φέρεται με σεβασμό είναι να του φέρεστε και εσείς με σεβασμό, αλλά και να σας βλέπει να είστε πάντα ευγενικοί απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Να θυμάστε ότι οι πράξεις είναι πιο ισχυρές από τις λέξεις στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού.
Με λίγα λόγια…
Εμείς είμαστε ο καθρέφτης των παιδιών μας. Σε ό,τι κάνουμε το παιδί μας αποτελεί πρότυπο. Άρα, λοιπόν, αν θέλουμε να βελτιώσουμε την συμπεριφορά των παιδιών μας, θα πρέπει πρώτα να αναζητήσουμε τα δικά μας λάθη και τις δικές μας ανασφάλειες. Κανένα παιδί δεν είναι κακό και κανένα παιδί δεν αντιμιλά αν δεν έχει ακούσει πρώτα εμάς να επιβαλλόμαστε με αυτόν τον τρόπο.